Rektor KUL: Prawda i zaufanie potrzebne do budowania ojczyzny

Czy te słowa po 25 latach straciły coś ze swej aktualności? Zmieniły się układy i relacje społeczno-polityczne; zmieniły się warunki ekonomiczne, ale słowa Ojca św. nadal pozostają aktualne. Rodzinie polskiej, społeczeństwu, nam wszystkim potrzeba prawdy i zaufania, aby budować ten wspólny dom – Ojczyznę. W Bożonarodzeniowym żłóbku uwielbiamy Słowo, które ciałem się stało. Przychodzimy do Chrystusa – Prawdy, aby „nauczył nas dróg swoich, byśmy kroczyli jego ścieżkami” (Iz 2,3). Przyjmujemy Chrystusa, który wyzwala nas od grzechu. Z Jego pomocą możemy miecze i włócznie wojenne przekuć na sierpy i lemiesze, aby budować pojednanie i trwały pokój. Musimy jednak wymagać od siebie chociażby inni od nas nie wymagali. Bracia i Siostry! Tak mówił do nas i tak nas zachęcał Papież-Polak. Temu wezwaniu pragnie pozostać wierny Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. W mijającym roku Uniwersytet ukończył 90-ty rok działalności. Ten Jubileuszowy rok był rokiem wyjątkowym, bowiem z inicjatywy ustawodawczej Prezydenta Rzeczypospolitej Pana Profesora Lecha Kaczyńskiego, Parlament Rzeczypospolitej Polskiej zmienił ustawę sejmową o finansowaniu Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, który ma być finansowany tak, jak wszystkie polskie uniwersytety publiczne. Weszła ona w życie 2 grudnia 2008 r. i stanowi swoistą realizację uchwalonej w 1938 r., a więc przed siedemdziesięciu laty, ustawy o przyznaniu Katolickiemu Uniwersytetowi Lubelskiemu pełnych praw państwowych szkół akademickich. Z całego serca dziękujemy Panu Prezydentowi za tę inicjatywę. Równie gorąco dziękujemy Parlamentowi Rzeczypospolitej Polskiej, wszystkim Pleno Titulo Posłom i Senatorom, a szczególnie członkom odpowiednich Komisji: Sejmowej i Senackiej oraz relatorom tej ustawy. To podziękowanie składamy na ręce Szanownych Panów Marszałków Sejmu i Senatu. Wszystkim naszym Przyjaciołom i Dobroczyńcom na ziemi polskiej i na całym świecie, Dostojnemu Episkopatowi Polski, Władzom Państwowym i Samorządowym wszystkich szczebli, Wielebnemu Duchowieństwu, Siostrom Zakonnym oraz wszystkim wiernym Kościoła z serca życzę, aby przychodzący Bóg ubogacił nasze serca wiarą pasterzy, umocnił w nas odwagę Mędrców w poszukiwaniu Prawdy i z chórami Aniołów pozwolił trwać w nieustannym Magnificat.