Zmarł Wojciech Jaruzelski

Wojciech Jaruzelski chorował od kilku lat na chłoniaka. Leczył się onkologicznie, chemioterapia nie przynosiła jednak rezultatu. Jego stan pogorszył się gwałtownie kilka dni temu, kiedy to przeszedł udar. O śmierci komunistycznego dyktatora poinformował Aleksander Kwaśniewski.

Stan zdrowia W. Jaruzelskiego nie pozwalał na dokończenie procesów dotyczących wprowadzenia w Polsce w 1981 roku stanu wojennego oraz w sprawie sprawstwa kierowniczego masakry robotników Wybrzeża w grudniu 1970 roku.

W. Jaruzelski urodził się 6 lipca 1923 roku w Kurowie w rodzinie ziemiańskiej Władysława i Wandy z Zarębów Jaruzelskiej. We wrześniu 1939 roku rodzina Jaruzelskich wyruszyła na wschód i znalazła schronienie na niepodległej wtedy Litwie. W czerwcu 1941 roku, po aneksji Litwy przez ZSRR, Jaruzelskich aresztowano i wywieziono na Syberię. Ojca skierowano do łagru w Krasnojarskim Kraju, matkę i syna do Kraju Ałtajskiego. Wojciech Jaruzelski pracował przy wyrębie drzew w tajdze, zwolniono go z łagru po podpisaniu układu Sikorski-Majski. Ojciec zmarł wkrótce potem na dezynterię.

W maju 1943 r. Wojciech Jaruzelski stawił się na punkt zborny ochotników do formowanej przez polskich komunistów w ZSRR armii polskiej dowodzonej przez gen. Zygmunta Berlinga; służbę odroczono mu jednak do czasu utworzenia podchorążówki. W lipcu 1943 r. wstąpił do szkoły oficerskiej w Riazaniu. Jesienią 1943 roku został dowódcą plutonu w 5. pułku piechoty w drugiej dywizji piechoty im. Jana Henryka Dąbrowskiego. Latem 1944 roku przekraczał Wisłę pod Puławami, walczył na Przyczółku Magnuszewskim. We wrześniu 1944 roku brał udział w walkach na warszawskiej Pradze. W okresie od stycznia do marca 1945 roku uczestniczył w zaciętych walkach na Wale Pomorskim. Wojnę skończył w stopniu porucznika.

Od jesieni 1945 do początków 1947 r. brał udział w walkach z polskim podziemiem niepodległościowym oraz nacjonalistami ukraińskimi. W 1947 r. W. Jaruzelski wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej (od grudnia 1948 roku - PZPR). Skończył Akademię Sztabu Generalnego oraz skrócone studia strategii w Akademii Wojskowej im. Woroszyłowa w Moskwie. W 1956 r. został nominowany na generała brygady, od 1973 roku był generałem armii.