Ad limina biskupów z Łotwy

Na Łotwie i w Estonii społeczeństwo, „przez długi czas uciskane przez reżimy oparte na ideologiach sprzecznych z ludzką godnością i wolnością”, musi się dziś zmierzać z innymi niebezpieczeństwami, którymi są sekularyzm i relatywizm. Zwrócił na to uwagę Papież, spotykając się z konferencją episkopatu obejmującą oba te kraje. Należy do niej czterech biskupów łotewskich i jeden z Estonii, którzy przybyli do Rzymu z wizytą ad limina Apostolorum. W przekazanym im przesłaniu Ojciec Święty zachęca, by mimo przeżywanych przez społeczeństwo trudności ufnie głosili oni Chrystusową Ewangelię.

W dziele ewangelizacji wspomagają biskupów księża, którzy, jak zauważa Franciszek, są na Łotwie i w Estonii nieliczni i różnego pochodzenia. Pilne jest tam budzenie powołań, jak też troska o dobrą formację kapłańską. Ponadto cenna dla tamtejszego Kościoła jest obecność mężczyzn i kobiet prowadzących życie konsekrowane. Zwłaszcza w tym roku im poświęconym dobrze jest, by wiedzieli, że ceni się ich nie tylko za pełnione posługi, ale przede wszystkim ze względu na wewnętrzne bogactwo ich charyzmatów i dawane wśród ludu Bożego świadectwo pójścia za Chrystusem drogą rad ewangelicznych. Papież zachęca biskupów do duchowego i materialnego wspierania osób konsekrowanych oraz współpracy z nimi w budowaniu wspólnoty Kościoła partykularnego. Zwraca uwagę, że katolicy Łotwy i Estonii są w codziennym kontakcie z chrześcijanami innych wyznań. Podkreśla konieczność dialogu ekumenicznego, również ze względu na to, że pokój społeczny wstrząsany jest tam nieraz przez różnice etniczne i językowe.

Ojciec Święty wskazuje również na zagrożenia rodziny. Wiążą się dziś one z „tendencją, by widzieć małżeństwo jako czystą formę uczuciowej gratyfikacji, którą można ustanowić w jakikolwiek sposób oraz zmienić zależnie od wrażliwości każdego” (Evangelii gaudium, 66). Taka redukująca koncepcja wpływa też na mentalność chrześcijan, prowadząc często do rozbicia rodziny i rozwodu. Papież zachęca biskupów katolicy Łotwy i Estonii do troski o przygotowanie narzeczonych do małżeństwa, a także do opieki duszpasterskiej nad rodzinami rozłączonymi wskutek emigracji jednego z małżonków, powodowanej kryzysem gospodarczym w tych krajach.