Grecja: Między kryzysem a uchodźcami

Jej celem była refleksja nad wielowymiarowymi skutkami kryzysu, który dotknął Grecję. Zmaga się ona bowiem od kilku lat z poważnymi problemami gospodarczymi, napięciami społecznymi, a także zalewającą ten kraj falą uciekających przed wojną i oczekujących pomocy uchodźców. Spotkanie zostało zorganizowane od 7 do 9 lipca 2016 r. przez kościelne organizacje pomocowe Missio, Focsiv i Caritas.

Podczas seminarium poddano rewizji aktualne formy współpracy z Kościołami lokalnymi. Chodzi bowiem o jeszcze lepszą koordynację projektów solidarnościowych w różnych zakresach: kościelnym, społecznym, instytucjonalnym i europejskim. Na zakończenie uczestnicy wystosowali apel. Wzywają w nim Europę do poszanowania prawa, otwarcia się na potrzebujących i integrację osób odrzuconych.

Wśród konkretnych postulatów zawartych w dokumencie jest wezwanie instytucji europejskich, by postawiły w centrum solidarność i pomocniczość jako główne zasady prowadzące do spójności społecznej kontynentu. Potrzebna jest też nowa strategia pomocy dla Grecji, która pozwoli na uwolnienie tego kraju z destrukcyjnych skutków obsługi długu, co generuje w tej chwili bardzo wysokie koszty społeczne. Sugeruje się większą troskę o ludzi młodych, gdyż to właśnie na nich obecny kryzys odbija się najbardziej. Należy stworzyć możliwości wykorzystania potencjału, którym oni dysponują. Sygnatariusze apelu żądają także odejścia od aktualnego modelu rozwoju kontynentu, który generuje nierówności społeczne, zwiększa ludzką niepewność, niestabilność i odrzucenie, a w konsekwencji także migrację. „Pragniemy, by została zmieniona polityka wznoszenia murów, barier, militaryzacji granic, jak również zabezpieczania ich na drodze umów z krajami spoza Unii Europejskiej, które nie liczą się z ochroną praw człowieka” – czytamy w apelu końcowym ateńskiej konferencji.

Sygnatariusze proponują ponadto, by odejść od logiki działań doraźnych w kwestiach przepływu migrantów wywodzących się z krajów objętych kryzysem, trzeba tu bowiem stałych rozwiązań strukturalnych. Sugerują także, by ONZ stworzyła globalny program ponownego osadnictwa. Ponadto potrzebne jest utworzenie nowych i poszerzenie już istniejących korytarzy humanitarnych dla uchodźców.

Konieczna wydaje się również większa współpraca międzynarodowa w zakresie światowej polityki rozwoju oraz intensywna i skuteczna polityka pokojowa wykorzystująca takie środki rozwiązywania konfliktów, które nie odwołują się do stosowania przemocy. Chodzi tu główne o cywilne korpusy pokojowe, a także o ograniczenie produkcji broni i zakaz handlu z krajami w stanie wojny, które nie respektują praw człowieka.