Święta od spraw po ludzku beznadziejnych

Święta Rita jest jedną z najbardziej popularnych świętych na świecie. Urodziła się około 1380 r. w rodzinie ubogich górali w Rocca Porena, niedaleko Cascii (czyt. kaszii) na terenie włoskiej Umbrii, jako jedyne dziecko. Na Chrzcie otrzymała imię Małgorzata. Na życzenie rodziców wyszła za mąż, ale związek ten był bardzo nieudany. Porywczy, brutalny mąż był powodem wielu jej dramatów. 

Po jego śmierci oraz śmierci dwóch synów Rita, jako trzydziestokilkuletnia wdowa wstąpiła do zakonu augustianek, które miały swój klasztor w Cascia. 

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 

Rita zmarła na gruźlicę 22 maja 1457 r. Sława świętości zaczęła ściągać do grobu Rity wielu pielgrzymów. Kiedy ciało Rity umieszczono w cyprysowej trumnie, po kilku latach wybuchł w kościele gwałtowny pożar. Mimo że spalił się cały kościół, trumna pozostała nietknięta. 

Papież Urban VIII w roku 1628 zatwierdził jej kult. Jednak jej uroczysta kanonizacja odbyła się dopiero w roku 1900. Dokonał jej papież Leon XIII, nazywając św. Ritę „drogocenną perłą Umbrii”. Św. Rita jest patronką w sprawach trudnych i beznadziejnych, a także patronką matek i kobiet we wszelkich stanach. Jest opiekunką wielu dzieł charytatywnych i bractw. 

W ikonografii Święta przedstawiana jest w stroju zakonnym - w czarnym habicie i w białym welonie, z cierniem na czole. Jej atrybutami są: dwoje dzieci, krucyfiks, cierń, figa, pszczoły, lub róża. 

W dzień jej wspomnienia 22 maja odprawiana jest Msza święta wraz z poświęceniem róż. Poświęcone płatki róż mają przynosić ulgę w cierpieniu i zdrowie. 

Róża jest nie tylko atrybutem świętej oznaczającym miłość i cierpienie, ale także nawiązuje do historii z jej życia, kiedy w zimie zakwitł krzak róży. Był to dla Rity cudowny znak, aby wstąpiła do klasztoru. 

Do świętej Rity mogą także modlić się studenci, prosząc o pomoc w zdaniu egzaminów.