Matka wybłagała u Boga jego narodziny, miała wówczas prawie 60 lat

Kamil de Lellis urodził się w roku 1550. Podobnie jak jego ojciec był porywczego i niespokojnego charakteru. Gdy miał 20 lat utworzyła mu się otwarta rana na nodze, z która zmagał się przez całe życie. 

Po zaleczeniu rany, co miało miejsce w Rzymie, Kamil został żołnierzem i walczył m.in. przeciw Turkom w służbie Wenecji. 2 lutego 1575 r. Kamil nawrócił się i wstąpił do kapucynów. 

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 

Święty Kamil zmarł w 1614 r., a zakon, który założył, zwany od jego imienia Zakonem Ojców Kamilianów, istnieje do dziś i rozpoznawany jest przez czerwony krzyż na czarnej sutannie. 

Kanonizacji Kamila dokonał papież Benedykt XIV w 1746 roku. Papież Leon XIII w 1886 roku ogłosił go natomiast - wraz ze św. Janem Bożym - patronem szpitali i chorych. W roku 1930 papież Pius XI oddał św. Kamilowi także patronat nad służbą zdrowia - pielęgniarzami i pielęgniarkami. 

W ikonografii św. Kamil de Lellis przedstawiany jest w sutannie, na której widnieje czerwony krzyż. Jego atrybutami są: anioł, krzyż, księga, lub różaniec.