Serce króla się rozpadło

Jan III Sobieski zmarł w swoim pałacu w Wilanowie na atak serca w 1696 r. Rok później króla pochowano w katakumbach kapucyńskiego kościoła na Miodowej, wcześniej umieszczając jego zabalsamowane serce w metalowej kasecie. W 1733 doczesne szczątki króla Jana i jego małżonki Marii Kazimiery przeniesiono na Wawel, pozostawiając u kapucynów kasetę z królewskim sercem. W 1830 r., staraniem o. Beniamina Szymańskiego, przygotowano w bocznej kaplicy kościoła okazały sarkofag według projektu Henryka Marconiego, w którym złożono kasetę z sercem króla. Według stanu dzisiejszej wiedzy od tamtej pory nie dokonywano inspekcji kasety - informuje portal kapucyni.pl.

W kwietniu 2014 r. z inicjatywą zbadania stanu zachowania serca króla wyszedł prof. Tadeusz Dobosz, który przeprowadził inspekcję serca Fryderyka Chopina. We wrześniu 2018 r., w obecności przedstawicieli kurii warszawskiej, braci kapucynów oraz zespołu konserwatorów wydobyto z sarkofagu urnę z sercem króla. Rozpoczęto równocześnie szczegółowe badania zawartości kasety oraz prace konserwatorskie przy sarkofagu pod kierunkiem konserwatora zabytków Rajmunda Gazdy.

Inspekcja wykazała, że z powodu korozji kasety, serce nie zachowało się w zwartej formie. Widoczne były fragmenty czarnej tkaniny oraz fragmenty roślin, które prawdopodobnie miały służyć zabalsamowaniu serca. Sam sarkofag nosił ślady bezskutecznej próby otwarcia, prawdopodobnie z czasów II wojny światowej.

Prace konserwatorskie i badania medyczne osiągnęły swój finał 17 grudnia, dwa dni później w Kaplicy Królewskiej, bracia kapucyni, zaproszeni goście, a także konserwatorzy przeprowadzający konserwację zebrali się na dziękczynnej Mszy św. przy nowo wykonanej urnie z królewskim sercem, której przewodniczył kanclerz kurii warszawskiej ks. Janusz Bodzon.

Po Mszy św. urnę z sercem króla Jana III Sobieskiego oraz zalakowaną tubę z protokołem jego inspekcji złożono w odrestaurowanym sarkofagu.

Swoją obecność w Polsce kapucyni zawdzięczają przede wszystkim królowi Janowi III Sobieskiemu, który ufundował im pierwszy klasztor w Warszawie w 1683 r. Dziesięć lat wcześniej, po zwycięstwie nad Turkami pod Chocimiem, hetman Sobieski złożył ślub sprowadzenia zakonu kapucynów do Polski. W 1674, po objęciu tronu królewskiego, podjął usilne starania o wypełnienie złożonego przyrzeczenia. Kapucyni przybyli do Warszawy w 1680 i zamieszkali na zamku królewskim. 16 lipca 1683 król Jan III Sobieski położył kamień węgielny pod budowę kościoła swojej fundacji przy ulicy Miodowej. Dzień później król wyjechał do Krakowa, gdzie odbywała się koncentracja wojsk przed wyprawą pod Wiedeń. Kościół kapucynów przy Miodowej jest wotum dziękczynnym króla Jana III za wiedeńską wiktorię.

Króla Sobieskiego łączyły z kapucynami silne więzi – byli obecni na jego dworze, przebywali w jego rodowym majątku w Żółkwi, kapelanem odsieczy wiedeńskiej był bł. Marek z Aviano, któremu król służył do Mszy św., a dwa synowie króla, Jakub i Aleksander, zostali pochowani w kapucyńskich habitach.