Kiko Argüello kończy 80 lat

Podczas porannej mszy w Domu Świętej Marty pozdrowienia przekazał mu papież Franciszek.

Francisco (Kiko) José Eduardo Argüello Wirtz urodził się 9 stycznia 1939 w León. Studiował malarstwo w Akademii Królewskiej w Madrycie. W 1959 r. został wyróżniony Nagrodą Narodową za zasługi dla sztuki. W 2009 r. otrzymał doktorat honoris causa Papieskiego Instytutu Jana Pawła II dla Studiów nad Małżeństwem i Rodziną w Rzymie, a w 2013 - doktorat honoris causa KUL.

Francisco José Gomez de Argüello Wirtz urodził się w León (Hiszpania) 9 stycznia 1939 r. w rodzinie katolickiej, pierworodny z czterech braci. Studiował sztuki piękne w Akademii św. Ferdynanda w Madrycie, zdobywając tytuł wykładowcy malarstwa i rysunku. W 1959 r. otrzymał w Madrycie Krajową Nagrodę Nadzwyczajną w dziedzinie malarstwa.

Podczas studiów sztuk pięknych oddalił się od praktyk religijnych i po głębokim kryzysie duchowym nawrócił się i postanowił poświecić swoje życie Jezusowi Chrystusowi i Kościołowi, szczególnie, jako nauczyciela w „Cursillos de Cristiandad”, prowadząc kursy w Madrycie, Ceucie, Caceres i innych regionach Hiszpanii.

W 1960 r. wraz z rzeźbiarzem Coomontesem i witrażystą Muñozem de Pablos, stworzył grupę badań i rozwoju sztuki sakralnej nazwaną „Gremio 62”. W 1960 r. otrzymał z Ministerstwa Kultury stypendium i został delegowany do reprezentowania Hiszpanii na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Sakralnej w Royan (Francja).

Idąc śladami br. Karola de Foucauld, w 1964 r. postanowił zamieszkać pośród najuboższych w baraku w Palomeras Altas, na peryferiach Madrytu. Tam poznał Carmen Hernández, absolwentkę chemii i teologii. Dzięki niej poznał liturgistę ks. Pedro Farnésa Scherera – ówczesnego Konsultora Kongregacji Kultu Bożego, ucznia Dom Bernarda Botte i Louisa Bouyera. Przez niego zapoznał się z odnową liturgiczną Soboru Watykańskiego II i centralnym znaczeniem tajemnicy paschalnej.

Wkrótce z inicjatywy Carmen i Kiko powstała mała wspólnota chrześcijańska założona wśród ubogich z baraków, a złożona z Cyganów analfabetów, włóczęgów (tzw. quinquis), byłych więźniów, prostytutek itd. Wspólnota staje się „ziarnem”, które - dzięki impulsowi nadanemu przez ówczesnego arcybiskupa Madrytu, Casimiro Morcillo - rozprzestrzenia się w parafiach, najpierw Madrytu, a później Rzymu, a także w innych krajach.

Krok po kroku, w kontakcie z parafiami w różnych środowiskach kulturowych, nabiera kształtu droga chrześcijańskiej inicjacji dla dorosłych, która ponownie odkrywa i odzyskuje bogactwa Chrztu, oparta na trójnogu „Słowo Boże – Liturgia – Wspólnota” i mająca za punkt odniesienia Obrzędy chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych.

Po 30 latach pracy w ponad stu krajach Droga Neokatechumenalna została uznana przez św. Jana Pawła II za „itinerarium formacji katolickiej ważnej dla społeczeństwa i czasów dzisiejszych”. Jej statutowym celem jest promowanie odnowy życia parafialnego w duchu soboru watykańskiego II poprzez otwieranie i prowadzenie w diecezjach i parafiach wtajemniczenia chrześcijańskiego na wzór katechumenatu pierwotnego Kościoła.

W 2008 r. Statut Drogi Neokatechumenalnej został ostatecznie zatwierdzony przez Stolicę Apostolską, a następnie w 2010 r. i w 2012 r. zostało również zaaprobowane Dyrektorium Katechetyczne Drogi Neokatechumenalnej zawierające katechezy Kiko i Carmen oraz celebracje całego itinerarium wtajemniczenia chrześcijańskiego.

Odpowiedzialnymi na poziomie międzynarodowym za Drogę Neokatechumenalną są Kiko Argüello i włoski kapłan, o. Mario Pezzi. Ruch jest obecny w 134 krajach, w 21 300 wspólnotach skupia 1,5 mln. członków. Prowadzi też 120 neokatechumenalnych seminariów duchownych „Redemptoris Mater”, które wydały już ok. dwóch tysięcy prezbiterów.

Na specjalne zaproszenie papieża Jana Pawła II, Kiko Argüello uczestniczył jako audytor w trzech Synodach: o pokucie, o świeckich, o Eucharystii; zaś na zaproszenie Benedykta XVI uczestniczy w Synodzie o Słowie i w ostatnim, o Nowej Ewangelizacji. W 1992 r. papież Jan Paweł II mianował go konsultorem Papieskiej Rady ds. Świeckich, nominacja ta została potwierdzona przez Papieża Benedykt XVI.

W 2009 roku Kiko otrzymał tytuł Doktora Honoris Causa Papieskiego Instytutu Jana Pawła II dla Studiów nad Małżeństwem i Rodziną, przy Papieskim Uniwersytecie Laterańskim. W 2011 został nominowany konsultorem Papieskiej Rady Nowej Ewangelizacji, powołanej przez Benedykta XVI w 2010 roku ze względu na sytuację krajów o dawnych korzeniach chrześcijańskich, które w większości ulegają zjawisku sekularyzacji.

W marcu 2009 Kiko był gościem specjalnym zebrania plenarnego Episkopatu Polski. 2 maja 2010 r. na warszawskim Torwarze odbyło się spotkanie powołaniowe dla młodzieży z Drogi Neokatechumenalnej (z udziałem 11 tys. osób), na którym Kiko Argüello wygłosił katechezę.

Kiko Argüello jest autorem licznych obrazów o tematyce religijnej, jest on również psalmistą komponującym pieśni dla Drogi Neokatechumenalnej. M. in. w Rzymie namalował freski w krypcie kościoła Męczenników Kanadyjskich, w kościele św. Franciszki Cabrini oraz w kościele i krypcie kościoła sw. Alojzego Gonzagi. W Porto San Giorgio – głównym ośrodku Drogi Neokatechumenalnej - zaprojektował Międzynarodowe Centrum Nowej Ewangelizacji. W Izraelu jest współarchitektem głównego budynku składającego się na Domus Galilaeae oraz namalował tam ikonę, przedstawiającą Sąd Ostateczny.

Zaprojektował również wiele spośród seminariów Redemptoris Mater. Jest też autorem cyklu 15 ikon(każda o rozmiarach 3x3 m) przedstawiających życie, mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa (tzw. korona misteryjna) w kościele seminarium Redemptoris Mater w Warszawie.