O Ducha Świętego dla nowego prezydenta

3. Sześciodniowe pielgrzymowanie na Jasną Górę jest świadczeniem o miłości. Nie idziemy tam dla nas samych, bo czynimy to zgodnie z przenikliwymi słowami św. Pawła: „Nikt z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie” (Rz 14, 7). Każda kropla potu i każdy krok w kierunku Częstochowy to krok w kierunku naszych bliskich i tych wszystkich ważnych spraw, w intencji których podejmujemy ten trud.

Tradycyjnie ofiarujemy nasz pielgrzymi trud w intencji Ojca Świętego. Przez wiele lat adresatem naszej modlitwy i ofiary był Jan Paweł II. Dzisiaj modlimy się o jego beatyfikację i kanonizację, by stał się oficjalnie towarzyszem naszej drogi do domu Ojca. Modlimy się w intencjach obecnego Piotra naszych czasów, Benedykta XVI, by pomimo wszystkich burz i nawałnic wstrząsających Piotrową łodzią, prowadził spokojnie Kościół do portu zbawienia.

Powierzamy Bogu dobro naszych rodzin. One stanowią fundament naszego życia osobistego i społecznego, a jednocześnie – paradoksalnie – narażone są na rozliczne niebezpieczeństwa i ataki. Powierzamy Bogu los małżeństw, dobro dzieci, troskę o każde poczęte życie.

Podczas pielgrzymki modlimy się o nowe i dobre powołania do służby w Kościele, a więc o powołania kapłańskie i zakonne. Wspólnota Kościoła stale potrzebuje ludzi, którzy są gotowi zostawić wszystko i oddać bezinteresownie swoje życie dla wielkiej sprawy głoszenia królestwa Bożego we współczesnym świecie.

Podczas pielgrzymki, przemierzając kolejne odcinki naszej ojczystej ziemi, powierzamy Panu dziejów to wszystko, co Polskę stanowi. Powierzamy nasze dzieci i młodzież. To oni stanowią skarb i nadzieję naszej przyszłości. Powierzamy nasze rodziny, chorych, osoby w podeszłym wieku i niepełnosprawne. To troska o nich świadczy o naszej bezinteresownej miłości. Powierzamy nasze środowiska pracy, nauki, edukacji i kultury. Powierzamy wszystkie ważne sprawy naszego życia społecznego i politycznego. Modlimy się o to, aby polityka była dziedziną troski o dobro wspólne i współpracy wszystkich ludzi dobrej woli, a nie przestrzenią, w której do głosu dochodzi niechęć i agresja w stosunku do tych, którzy myślą odmiennie.

4. Bracia i siostry, na czele Pieszej Pielgrzymki Krakowskiej kroczy krzyż. To symbol największej miłości. To znak chrześcijańskiej tożsamości. To drogowskaz. W tym roku na czele naszej Pielgrzymki kroczy krzyż, który ściskał w swoich dłoniach Jan Paweł II w ostatni Wielki Piątek swojego życia. Idźmy więc za tym krzyżem. Polsce i Europie potrzeba takiego wyraźnego świadectwa. Krzyż nikomu nie zagraża. Krzyż nikomu nie odbiera wolności. Krzyż jest znakiem zranionej i bezbronnej miłości, która wszystko daje i niczego nie zabiera. Dajmy więc wyraz naszej pamięci i wdzięczności za tę ukrzyżowaną miłość. Niech krzyż także i w Polsce nas nie dzieli, ale łączy, i nam wszystkim ukazuje drogę do przebaczenia i pojednania.

Niech na naszej drodze do Częstochowy towarzyszy nam ukrzyżowany i zmartwychwstały Pan. Niech nam towarzyszy blask i światłość Jego Przemienienia. On zwyciężył świat. On jest Panem ludzkich dziejów. On jest towarzyszem naszej drogi. On będzie z nami cały czas. Ruszajmy więc w Jego imię. Amen.