In vitro w ustawodawstwie
Metoda zapłodnienia in vitro ma swoje regulacje w prawodawstwie większości państw europejskich. Rozwiązania są różne i nie można wskazać jednego wzorcowego rozwiązania prawnego dla tego zagadnienia. W niektórych krajach utworzono instytucje, które się zajmują się tą metodą, np. w Portugalii działa Krajowa Rada ds. Medycznego Wspomagania Prokreacji.
Koszty zapłodnienia metodą in vitro
W większości analizowanych państw odpowiednie instytucje publiczne pokrywają koszty zapłodnienia metodą pozaustrojową. Pełne ich pokrycie jest w Belgii, Danii, Francji, Grecji i we Włoszech, natomiast w całości koszt tego zabiegu pokrywają pacjenci w Gruzji i Szwajcarii. W pozostałych krajach państwo pokrywa od 25 do 70 proc. całości kosztów. Ograniczenie pomocy państwowej przy zapłodnieniu in vitro do par małżeńskich obowiązuje w mniejszości z państw. Dotyczy to Cypru, Czech, Niemiec, Szwecji, Turcji i Francji, w której oprócz małżeństw dotyczy to także stałych związków partnerów, żyjących wspólnie minimum 2 lata. Brak ograniczenia pomocy w zapłodnieniu pozaustrojowym do par heteroseksualnych występuje w Belgii, Danii, Finlandii, Grecji, Gruzji, Hiszpanii, Izraelu, Kanadzie i Norwegii. We wszystkich państwach dopuszczalność zapłodnienia in vitro zależy od wieku kobiety, przy czym górna granica tego wieku ustalana jest rozmaicie, pomiędzy 39. a 50. rokiem życia. W Niemczech przyjęta jest również górna granica wieku mężczyzny – 50 lat.
Opłaty za przechowywanie embrionów
Problem pokrycia opłat za przechowywanie embrionów nie wszędzie jest prawnie uregulowany, a w państwach, w których jest to zdefiniowane, przyjmowane są rozmaite rozwiązania. Obciążenie opłatami funduszy publicznych obowiązuje w Danii, Francji, Izraelu, Norwegii, Portugalii, Turcji i we Włoszech. Solidarne obciążanie narodowej służby zdrowia i pacjenta przyjęły Szwajcaria i Wielka Brytania, natomiast obciążanie tymi kosztami wyłącznie pacjentów obowiązuje na Cyprze, w Estonii, Finlandii, Grecji i w Gruzji. W dwóch państwach, w Szwecji i w Turcji, decyzje o obciążaniu kosztami zapłodnienia pozaustrojowego uzależnione są od konkretnej sytuacji społecznej.
Kto może korzystać z in vitro
W niektórych państwach przyjęte są również prawne ograniczenia wobec kogo może być stosowana metoda zapłodnienia in vitro. Ograniczenie wyłącznie do par małżeńskich występuje w Czechach, na Litwie, w Portugalii, Szwajcarii i Turcji. We Francji równouprawnione z małżeństwami są w tym zakresie stałe związki partnerów, żyjących wspólnie minimum 2 lata. Brak ograniczenia dopuszczalności stosowania zapłodnienia metodą in vitro do par heteroseksualnych występuje w Belgii, Danii, Estonii, Finlandii, Gruzji, Hiszpanii, Izraelu, Kanadzie i w Norwegii.
Handel embrionami
Handel embrionami nie jest dozwolony w żadnym z badanych państw. Darowywanie embrionów innym parom dopuszczają Belgia, Francja i Wielka Brytania.
