Jak Kościół pomaga matkom w trudnej sytuacji?

Fundacja dla Życia i Rodziny
Udziela wsparcia psychicznego, duchowego, materialnego i prawnego. Dzięki wolontariuszom pozyskiwana jest żywność, która później przekazywana jest potrzebującym rodzinom.
https://www.zyciacud.pl/

Liczne, prowadzone w całym kraju, głównie przez zgromadzenia zakonne i Caritas, domy samotnej matki czy Domy Matki i Dziecka, a także domy pomocy społecznej. Chyba najpopularniejszym takim domem jest Dom Chłopaków sióstr dominikanek w Broniszewicach https://domchlopakow.pl/czy domy prowadzone przez benedyktynki samarytanki.

Mapę takich miejsc przygotowała redakcja portalu Stacja7.pl. Jest ona dostępna pod adresem: https://www.google.com/maps/d/embed?mid=17Zp6A7NfYXTqunCikKOjaXvdKhEXX3Ln

Domy Samotnej Matki i Domy Matki i Dziecka to placówki skierowane do kobiet w ciąży bądź z małoletnimi dziećmi, które znalazły się w trudnej sytuacji życiowej i finansowej. Czas przebywania w takim domu jest różny, w zależności od czasu jaki potrzebuje kobieta na usamodzielnienie się. Oprócz schronienia i pomocy żywieniowej, każda z placówek oferuje pomoc psychologiczną i specjalistyczną, np. porady prawnicze. Najczęściej z pomocy korzystają ofiary przemocy domowej, wyrzucone z domu czy po przejściu odwyku. Aktualnie we wszystkich takich placówkach jest ok. 220 kobiet oczekujących dziecka bądź posiadających dziecko oraz ok. 370 niepełnoletnich dzieci. Liczba ta jest zmienna.

Okna życia
to bezpieczne miejsce, w którym matka może pozostawić anonimowo swoje nowo narodzone dziecko. Okno otwiera się od zewnątrz, jest w nim zamontowane ogrzewanie i wentylacja. Po otwarciu włącza się alarm, który wzywa opiekujące się oknem osoby – najczęściej są to siostry zakonne. Potem niezwłocznie uruchamiane są procedury medyczno-administracyjne (powiadomione zostają pogotowie ratunkowe i sąd rodzinny).

Okna Życia nie zastępują szpitali, gdzie matka może pozostawić noworodka zrzekając się praw rodzicielskich, ale są alternatywą dla porzucenia dziecka w miejscu, gdzie nie ma szans przeżycia, zwłaszcza przez matki ukrywające ciążę. W Okna Życia prowadzonych przez Caritas Polska znaleziono do tej pory ponad 110 dzieci.

W 2013 r. Komitet Praw Dziecka ONZ zaapelował o zamknięcie Okien Życia, ponieważ nie zapewniały realizacji prawa do informacji, czyli prawa dziecka do poznania swoich biologicznych rodziców. Caritas Archidiecezji Krakowskiej poprosiła wówczas o komentarz rzecznika Sądu Okręgowego w Krakowie sędziego Waldemara Żurka, który napisał: „W prawie znane jest pojęcie stanu wyższej konieczności, gdzie poświęcamy dobro niższej wartości, by ratować dobro o wartości wyższej. W tym przypadku prawo dziecka do życia jest dobrem o oczywiście wyższej wartości niż prawo do informacji, czyli prawo dziecka do poznania swoich biologicznych rodziców. Ale oprócz prawa są jeszcze wartości, które każdy człowiek nosi w sercu, ich nie da się zadekretować, a one mówią nam jasno, ratujmy życie ludzkie, jak tylko potrafimy. Jestem gorącym zwolennikiem Okien Życia od samego początku ich powstania. Oczywiście wiemy dobrze, że najlepiej jest, jeśli biologiczna matka wychowuje swoje dziecko, ale rzeczywistość jest daleka od ideału. Lepiej, żeby dziecko znalazło się w Oknie Życia niż w Wiśle czy na śmietniku. Staramy się wypracować w sądach takie procedury, żeby w ramach istniejących przepisów prawa rodzinnego sprawić, że dziecko szybko trafiło do rodziny adopcyjnej, która otoczy go opieką i miłością. Oczywiście potrzebny jest czas, bo orzeczenia muszą się uprawomocnić, ale także czas, żeby biologiczna matka mogła odzyskać dziecko, jeśli np. działała pod wpływem szoku poporodowego. W krakowskich sądach konieczne procedury trwają ok. 6-8 tygodni. W tym czasie musimy nadać dziecku dane personalne, ustanowić dla niego opiekuna prawnego, a następnie orzec adopcję”.

Caritas w Polsce prowadzi 61 Okien Życia. Od 2006 roku, kiedy powstało pierwsze Okno Życia w Krakowie, pozostawiono w nich do dnia dzisiejszego 18 dzieci, w tym bliźnięta.