85 lat temu Bóg zawarł z nami przymierze

Abp Zimoń przypomniał, że 28 października 1925 roku, na mocy bulli papieża Piusa XI „Vixdum Poloniae unitas”, dotychczasowa Administracja Apostolska dla Górnego Śląska przekształcona została w nową diecezję śląską, czyli katowicką. „Obchodząc osiemdzisięciopięciolecie tamtego wydarzenia, pragniemy wyrazić Bogu wdzięczność, a jednocześnie spojrzeć na to wydarzenie w świetle słów proroka Aggeusza: ‘Rozważcie czasy obecne i minione (…) Bądźcie uważni’” - czytamy w liście pasterskim.

Metropolita katowicki stwierdził, że osiemdziesiąt pięć lat temu także z mieszkańcami diecezji katowickiej Bóg zawarł podobne przymierze. „Przymierze, z którym związana jest obietnica. Wierność Ewangelii i Kościołowi Stwórca pragnie wynagrodzić swoim błogosławieństwem” - podkreślił.

Abp Zimoń przypomniał poprzednich biskupów Kościoła katowickiego: Augusta Hlonda, który później został Prymasem Polski, Arkadiusza Lisieckiego, Stanisława Adamskiego, Herberta Bednorza oraz biskupów pomocniczych. „Cenimy duchową wielkość i społeczne zaangażowanie duchownych i świeckich, znanych i nieznanych, dzięki którym Kościół katowicki przez minione lata rozwijał się i uświęcał” - napisał metropolita katowicki i dodał: „Obchodząc osiemdziesięciopięciolecie istnienia naszego Kościoła lokalnego, dziękujemy Ojcu Niebieskiemu za to, że ‘nas uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości’”.

Według abp Zimonia do rangi symbolu urasta fakt, że duchowa inauguracja diecezji katowickiej odbyła się przy okazji koronacji obrazu Matki Bożej Piekarskiej, 15 sierpnia 1925 r. Dokonał jej ówczesny nuncjusz apostolski w Polsce, abp Lorenzo Lauri. „Rozważając czasy obecne i wyzwania, jakie stoją przed nami, rozumiemy, że siły do wytrwania w przymierzu z Bogiem powinniśmy szukać w zawierzeniu naszego Kościoła Matce Bożej” - czytamy w liście, w którym metropolita katowicki przypomniał szczególnie istotne dla dziejów diecezji fakty związane z piekarskim sanktuarium, m. in. doroczne pielgrzymki stanowe oraz pielgrzymkę Jana Pawła II.

Jako szczególną formę aktywności Kościoła katowickiego w środowisku kultury i nauki abp Zimoń wskazał powstanie dziesięć lat temu Wydziału Teologicznego w Uniwersytecie Śląskim. Poinformował, że 25 listopada Uniwersytet Śląski uhonoruje tytułem doktora honoris causa kardynała Zenona Grocholewskiego, prefekta watykańskiej Kongregacji ds. Wychowania Chrześcijańskiego.

Powierzając Kościół katowicki świętym patronom Matce Boskiej Piekarskiej, św. Jackowi, św. Barbarze i św. Florianowi abp Zimoń napisał w zakończeniu listu: „Rozważajmy czasy obecne i minione w świetle Ewangelii. Bądźmy uważni. Pozostańmy wierni przymierzu z Bogiem, któremu mamy za co dziękować. Niech radosne „Te Deum laudamus” zabrzmi dziś we wszystkich kościołach naszej archidiecezji. Niech opieka Matki Bożej Piekarskiej i innych Patronów broni nas przed zakusami zła i będzie źródłem nadziei na następne lata”.

Poniżej pełna treść listu:

„Rozważcie czasy obecne i minione (…) Bądźcie uważni” (Ag 2,18).

List pasterski Metropolity Katowickiego

z okazji 85. rocznicy utworzenia Diecezji Katowickiej

2 Sm 5,1-3; Kol 1,12-20; Łk 23,35-43

Bracia i Siostry w Chrystusie!

28 października 1925 roku, na mocy bulli papieża Piusa XI „Vixdum Poloniae unitas”, dotychczasowa Administracja Apostolska dla Górnego Śląska przekształcona została w nową diecezję śląską, czyli katowicką.

Obchodząc osiemdzisięciopięciolecie tamtego wydarzenia, pragniemy wyrazić Bogu wdzięczność, a jednocześnie spojrzeć na to wydarzenie w świetle słów proroka Aggeusza: „Rozważcie czasy obecne i minione (…) Bądźcie uważni” (Ag 2,18).

I.      

Rozważając czasy minione, uświadamiamy sobie najpierw, że powstanie nowej diecezji można porównać do zawarcia przymierza z Bogiem.

W czasach Starego Testamentu Bóg zawarł przymierze z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem. Była z nim związana obietnica: jeżeli ludzie pozostaną wierni Jedynemu Bogu, to Stwórca pobłogosławi im i staną się wielkim narodem. Jak słyszeliśmy, obietnica ta spełniła się w osobie Dawida. Zawarł on „w obecności Pana” przymierze ze starszyzną Izraela w Hebronie, „a oni namaścili (go) na króla Izraela” (2 Sm 5, 1-3).

Jednak najważniejsze i ostateczne przymierze zawarł Bóg ze swoim ludem w śmierci swojego Syna. Jezus Chrystus, Król Wszechświata, w pełni objawił swoją Boską i królewską godność umierając na krzyżu dla naszego zbawienia. Niewielu świadków męki Chrystusa Pana zdołało to zrozumieć. Prawdziwe Oblicze Jezusa dostrzegł jedynie, patrzący na krzyż z pokorą nawróconego serca, jeden ze złoczyńców, który wraz z Nim był ukrzyżowany (Łk 23, 35-43).