85 lat temu Bóg zawarł z nami przymierze

Osiemdziesiąt pięć lat temu także z nami Bóg zawarł podobne przymierze. Przymierze, z którym związana jest obietnica. Wierność Ewangelii i Kościołowi Stwórca pragnie wynagrodzić swoim błogosławieństwem.

Na pierwszego biskupa diecezji katowickiej wyznaczono ks. Augusta Hlonda, pochodzącego z Brzęczkowic koło Mysłowic. Ten późniejszy kardynał i Prymas Polski, obierając Chrystusa Króla na patrona diecezji, wskazał na warunki spełnienia tego przymierza: na pokorną, pełną uniżenia służbę Bogu i ludziom na wzór Zbawiciela.

II.

W dzisiejszą uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata rozważamy prawdę o Chrystusie, który króluje służąc i pochylając się z miłością nad każdym człowiekiem. W Modlitwie Pańskiej prosimy o przyjście Jego Królestwa - Królestwa miłości, świętości i łaski, sprawiedliwości i pokoju. Królestwa prawdy i życia, harmonii i ładu.

On jest Królem serc. Nikogo nie zmusza. Ogarnia nas miłością, nie mając względu na osoby. On jest z nami także w momentach smutnych i trudnych. Dodaje nam odwagi, kiedy żyjemy w lęku, pociesza, łagodzi nasz gniew i wzbudza w nas miłość, która pokonuje nienawiść.

Kościół otrzymał misję przekazywania wszystkim pokoleniom Dobrej Nowiny, aby ludzie mieli siłę i nadzieję do walki z grzechem i śmiercią (por. Mt 28, 19-20; Dz 4, 32-33). Chociaż wydaje się to czasem zadaniem zbyt trudnym, pragniemy nieść Chrystusa wszystkim: zarówno wierzącym, jak i tym, którzy się zagubili i odeszli. Wszystkim zabłąkanym i tym, którzy szczerym sercem Go szukają. Bóg nas kocha i pragnie naszego zbawienia.

W czasach, gdy wielu jest zniechęconych z powodu różnych doświadczeń, naszym obowiązkiem jest pomóc im zwrócić się na nowo do Jezusa Chrystusa. On jest naszą nadzieją. Pomaga nam w chwilach prób i zamętu. Dzięki Niemu, nawet w obliczu śmierci, nie poddajemy się zwątpieniu (por. Rz 8, 31-32;  2 Kor 4, 7-14).

III.

Przykład świętych i wielu naszych bliźnich, którzy Jezusa poznali, przyjęli i żyli z Nim, zachęca nas, abyśmy otworzyli dla Niego nasze serca (por. Ap 3,20).

Dlatego rozważając czasy minione, wspominany ludzi, którzy mimo trudności wytrwale naśladowali Chrystusa Pana. Dziękujemy Bogu za świadectwo życia i posługę naszych biskupów: Augusta Hlonda, Arkadiusza Lisieckiego, Stanisława Adamskiego, Herberta Bednorza oraz biskupów pomocniczych. Cenimy duchową wielkość i społeczne zaangażowanie duchownych i świeckich, znanych i nieznanych, dzięki którym Kościół katowicki przez minione lata rozwijał się i uświęcał. W niespokojnym okresie przedwojennym, podczas zawieruchy II wojny światowej, w czasach dyktatury komunistycznej, w nocy stanu wojennego, w sporach czasów demokracji Boża Opatrzność prowadziła nas posługując się tymi wyjątkowymi osobami.

Obchodząc osiemdziesięciopięciolecie istnienia naszego Kościoła lokalnego, dziękujemy Ojcu Niebieskiemu za to, że „nas uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości”. To On sam „uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów” (Kol 1, 12-13).

IV.   

Rozważając czasy obecne i wyzwania, jakie stoją przed nami, rozumiemy, że siły do wytrwania w przymierzu z Bogiem powinniśmy szukać w zawierzeniu naszego Kościoła Matce Bożej.

Do rangi symbolu urasta fakt, że duchowa inauguracja diecezji katowickiej odbyła się przy okazji koronacji obrazu Matki Bożej Piekarskiej, 15 sierpnia 1925 r. Dokonał jej ówczesny nuncjusz apostolski w Polsce, abp Lorenzo Lauri.

Z tej okazji późniejszy bp August Hlond wypowiedział znamienne słowa: „Ludu śląski! Ktokolwiek dochodzi przyczyn twej głębokiej wiary, musi iść do Piekar. Bez nich nie można ani twej duszy zrozumieć, ani twego życia religijnego ogarnąć. Tylko ten je zupełnie pojmie, kto cię widział przed cudownym obrazem” (kard. August Hlond, Dzieła, Toruń 2003, s. 140).

Cześć oddawana Matce Bożej, wzywanej jako „Opiekunka sławna i Orędowniczka wszelkich łask” (pieśń „Matko Piekarska”), to jeden z głównych nurtów naszego życia duchowego. W naszych sanktuariach maryjnych, w prawie każdej parafii i w każdym ruchu religijnym próbujemy naśladować cnoty Maryi, zwłaszcza zawierzenie Panu Bogu i pełnienie Jego woli.