Niezauważalni

Z jednej strony łatwo ich skojarzyć z pieszymi, którzy – po zmianie przepisów od 1 czerwca br. – poruszają się bezrefleksyjnie przez przejścia dla pieszych, narażając się tym samym na utratę życia bądź zdrowia. Zupełnie jakby byli niewidoczni i niezauważalni dla innych. Z drugiej ich mądrość życiowa przypomina, z racji na dzisiejsze wspomnienie św. Krzysztofa – patrona kierowców i podróżujących – że „nie wolno nam się zgodzić na to, by ktokolwiek usiadł za kierownicą po spożyciu alkoholu”. Mowa o osobach starszych. Jak je postrzegamy?

W baśni Hansa Ch. Andersena pt. „Nowe szaty cesarza” nowa tkanina, wymyślona przez oszustów, miała ujawnić głupotę. I cel został osiągnięty. Zarówno dworzanie, jak i sam cesarz okazali się naiwnymi głupcami, którzy ulegli pięknym słowom oszustów, wbrew temu co widziały ich własne oczy. Należący do cesarskiej świty lękali się utraty intratnych stanowisk, opinii innych urzędników, nie chcieli narazić się na śmieszność, a co gorsze – na niełaskę samego cesarza. Zachwycali się czymś, czego w ogóle nie było, aby tylko dobrze wypaść w oczach władcy. Mało tego, sam cesarz dał się złapać w tę samą pułapkę. Jedynie małe dziecko powiedziało głośno o tym, co wszyscy inni myśleli: cesarz jest nagi i nie ma na sobie żadnych szat.

Na ostatnią niedzielę lipca przypada ustanowiony przez papieża Franciszka „Światowy Dzień Dziadków i Osób Starszych”. Swoją decyzję ogłosił Ojciec Święty 31 stycznia br., tuż przed świętem Ofiarowania Pańskiego wskazując, że podobnie jak w czasach Symeona i Anny, obojga bohaterów biblijnych w podeszłym wieku, także dzisiaj Duch Święty wzbudza w osobach starszych myśli i słowa mądrości. Postanowił, że ten dzień będzie obchodzony w całym Kościele co roku w czwartą niedzielę lipca, w pobliżu wspomnienia świętych Joachima i Anny, „dziadków” Jezusa.

Tegoroczne obchody pod hasłem: „Ja jestem z tobą przez wszystkie dni” (por. Mt 28, 20), które przypadają w „Roku Rodziny Amoris laetitia”, zwłaszcza w obecnym trudnym okresie pandemii, niosą w sobie również obietnicę bliskości i nadziei, którą mogą sobie nawzajem okazywać młodzi i starsi. Franciszek zachęca: Drodzy dziadkowie, drogie babcie, „bliskość Pana da siłę, także najbardziej kruchym spośród nas, aby wyruszyć w nową drogę: drogami marzeń, pamięci i modlitwy”. Przy tej okazji Penitencjaria Apostolska poinformowała (22.06.2021) o możliwości uzyskania odpustu zupełnego dla siebie i dusz czyśćcowych. Jest on udzielony pod zwykłymi warunkami (spowiedź sakramentalna, komunia eucharystyczna i modlitwa według intencji Papieża) tym, którzy z tej okazji wezmą udział w papieskiej Mszy w Watykanie lub innych uroczystościach na całym świecie. Dla uzyskania odpustu wystarczy też poświęcenie odpowiedniej ilość czasu na odwiedzenie bądź nawiązanie wirtualnego kontaktu ze starszymi osobami w potrzebie lub w trudnej sytuacji. Odpust mogą też uzyskać osoby starsze, chorzy i wszyscy, którzy z poważnych powodów nie mogą opuszczać domu, a ofiarując miłosiernemu Bogu swoje modlitwy, bóle i cierpienia, duchowo będą uczestniczyć w obchodach tego Światowego Dnia, zwłaszcza w liturgii papieskiej transmitowanej przez media.

Seniorzy są często niezauważalni dla swoich najbliższych. Codzienna gonitwa „za chlebem” powoduje, że młodsi tłumaczą się nieustannym brakiem czasu. Nie mają nawet chwili na kilka minut rozmowy telefonicznej, a ich rodzice czy dziadkowie usychają wprost z tęsknoty. A wystarczy kilka minut rozmowy, choćby krótkie odwiedziny, aby wstąpiło w nich nowe życie. Vittorio Scelzo z watykańskiej dykasterii ds. świeckich, rodziny i życia w lipcowym numerze magazynu „Vita Pastorale” na temat decyzji papieża Franciszka o zwołaniu specjalnego dnia dla osób starszych zauważa m.in.: „Wydaje się, że wyzwaniem jest budowanie duchowej struktury, począwszy od tego, co najwyraźniej jest tylko gruzem, strukturalnie nieodpowiednim do utrzymania znacznej wagi. W kategoriach ewangelicznych – musimy użyć odrzuconych kamieni jako kamieni węgielnych”. I dalej, w nawiązaniu do obchodzonego dnia, który może stać się cenną okazją do rozpoczęcia nowej ery, w której bohaterowie są starsi: „wielu z nich żyje w izolacji od ponad roku i dziś doświadcza konsekwencji wirusa Covida i samotności. Papież zachęca nas, abyśmy obiecywali każdemu z nich: «Jestem z wami zawsze»” (s. 21).

Miłość zawsze znajdzie okazję, aby czynić dobro wobec niezauważalnych. Pomimo pozornych niedogodności, nawału zajęć zawsze znajdzie się jakaś szczelina, którą można wypełnić miłością, dobrocią i życzliwością, czyli „paliwem” na wieczność.