Naukowcy potwierdzają, że marsjański krater był jeziorem pełnym materii organicznej

Perseverance to marsjański łazik wysłany przez NASA, który wylądował na powierzchni Czerwonej Planety w lutym 2021 roku. Jako miejsce lądowania wybrano krater o nazwie Jezero, o którym przypuszczano, że dawno temu było w nim jezioro. Bogate dane zebrane podczas pierwszych 208 marsjańskich dni tej misji zostały przeanalizowane przez naukowców, a wyniki potwierdzają, że faktycznie była tam kiedyś woda, a w niej materia organiczna.

Trzeba przy tym zaznaczyć, że materia organiczna nie oznacza od razu występowania życia, ale czyni jego istnienie kiedyś na Marsie bardziej prawdopodobnym.

Międzynarodowa grupa badawcza przeanalizowała obrazy z kamery Mastcam-Z łazika Perseverance, dostarczającej obrazy w wysokiej rozdzielczości i wielu zakresach widmowych. Co naukowcy ustalili po analizie danych z krateru Jezero? Perseverance znalazł skały magmowe na dnie krateru Jezero. Uformowały się z magmy związanej z aktywnością wulkaniczną albo uderzeniami planetoid. Okazuje się, że te magmowe skały mają oznaki wielokrotnego oddziaływania wody. Krater Jezero był jeziorem przypuszczalnie około 3 lub 3,5 miliardy lat temu.

Przeczytaj też:  Łazik Perseverance przygotowuje się do pierwszego wiercenia w marsjańskich skałach

Naukowcy analizowali też dane z instrumentu SHERLOC, pracującego na pokładzie Perseverance. Wykonano spektroskopię ramanowską i fluorescencyjną w głębokim ultrafiolecie dla trzech skał w kraterze. Poszukiwano określonych związków organicznych, na przykład węglanów, w skałach bogatych w oliwiny. Wyniki wskazują na dwa oddzielne okresy występowania środowiska wodnego w dawnych czasach.

Dane z instrumentu PIXL również są zgodne z hipotezą o występowaniu w tym miejscu płynów.

Co więcej, odkrycie molekuł organicznych w skałach magmowych na dnie krateru Jezero można połączyć z dawniejszymi badaniami krateru Gale (łazik Curiosity), w którym znaleziono podobne związki w skałach osadowych. To oddalone od siebie miejsca na powierzchni Marsa, a więc cząsteczki organiczne mogły być powszechne na tej planecie.

Publikacja w "Science" ukazała się 23 listopada (pierwsza autorka pracy: Eva l. Scheller z California Institute of Technology w USA i Massachusetts Institute of Technology w USA.), podobnie jak dwa artykuły w "Science Advances" (pierwszy autor: James F. Bell III z Arizona State University w USA, w drugiej pracy Michael M. Tice z Texas A&M University w USA).