Archeologia, choć może niektórym kojarzyć się z pełną romantyki dziedziną działalnością filmowego Indiany Jonesa, w rzeczywistości jest nauką, która odkrywa przeszłość mocno współpracując z naukami ścisłymi takimi jak fizyka i chemia. Przykładem tej symbiozy jest stosowana przez współczesnych archeologów metoda radiografii mionowej. To metoda, która wykorzystuje wysokoenergetyczne naładowane cząstki elementarne zwane mionami do „prześwietlania” budowli czy substancji mineralnej, takiej jak skały, nie niszcząc przy tym swoim promieniowaniem prześwietlanych obiektów. Właśnie dzięki tej metodzie, w gęsto zabudowanym Neapolu, odkryto pochodzący sprzed 2300 lat grobowiec. O znalezisku pisze czasopismo "Nature".

GN 15/2023 DODANE 13.04.2023 AKTUALIZACJA 14.05.2023

Warsztat balsamisty. Czym pachniały egipskie mumie?

Dzięki przeprowadzonej niedawno analizie pozostałości substancji odkrytych w warsztacie balsamisty sprzed 2500 lat wiemy, jak powstawały i jak były wykorzystywane specyfiki, które mały zapewnić zachowanie ciała, aby – jak wierzyli starożytni Egipcjanie – dusza mogła żyć wiecznie. »

więcej »

Ruiny starożytnego Neapolu są ukryte około dziesięciu metrów poniżej obecnego poziomu ulic. Miasto założyli około połowy pierwszego tysiąclecia p.n.e. Grecy i było to jedno z najważniejszych polis tzw. Wielkiej Grecji. Badanie pozostałości tamtych czasów znacznie utrudnia gęsta zabudowana współczesnego Neapolu. Niewielka część tego archeologicznego skarbu jest dostępna dzięki podziemnym konstrukcjom, takim jak cysterny na wodę budowane od XVI wieku lub schrony przeciwlotnicze budowane podczas II wojny światowej, które przypadkowo przecinają starożytne warstwy kulturowe. Jednak z powodu gęstej zabudowy miasta prowadzenie tradycyjnych, regularnych badań na terenie miasta jest niemal niemożliwe. Nie oznacza to jednak, że archeolodzy całkowicie porzucili zainteresowanie starożytnym Neapolem. Po prostu stosują tutaj inne metody. Właśnie dzięki zastosowani jednej z nich - radiografii mionowej, udało się odkryć nieznaną dotąd, sporych rozmiarów komorę grobową, zlokalizowaną głęboko pod jednym z budynków.

Detektory, które skanowały teren zostały umieszczone 18 metrów pod ziemią i przez kilka tygodni pozostawały włączone. Dzięki wykorzystaniu tej technologii odkryto nieznany dotąd grobowiec, znajdujący się na terenie zidentyfikowanej wcześniej nekropolii z czasów hellenistycznych. Na razie dotarcie do komory w celu przeprowadzenia bezpośrednich badań jest niemożliwe.