Post w postaci wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych obowiązuje wszystkich, zgodnie z obowiązującym prawem kościelnym (Dekret prymasa Polski z 30 listopada 1966 roku, nr 4082/66). Zwolnione są osoby stołujące się w zakładach zbiorowego żywienia, w których nie są przestrzegane kościelne przepisy postne i ci, którzy nie mają możliwości czynienia wyboru potraw, a muszą spożywać to, co jest dostępne. Jednak wierni korzystający z tej (i innnej) dyspensy winni zastępczo pomodlić się w intencjach Ojca Świętego i złożyć ofiarę do skarbonki „Jałmużna postna” lub spełnić inny uczynek miłosierdzia, jak praktykowanie przez chrześcijanina czynów pokutnych, które mają przecież służyć nawróceniu serca (nowo sformułowane przykazania kościelne IV,V).

W szczególnych przypadkach, ze słusznych powodów, dyspensy od zachowania wstrzemięźliwości może udzielić nie tylko biskup danej diecezji, ale także proboszcz własny bądź miejsca poszczególnym wiernym, rodzinom lub grupom wiernych, nakładając wówczas formę zadośćuczynienia do wypełnienia przez wiernych, np. jałmużnę albo modlitwę w intencjach kościoła.

Jedyną oktawą, którą dziś się obchodzi, i w której dni mają rangę uroczystości Pańskich, to oktawa Wielkiej Nocy. Nawet jeśli zwyczajowo zaznacza się te dni procesją wokół kościoła.

"Jeden jest zdania, że można jeść wszystko, drugi, słaby, jada tylko jarzyny. Ten, kto jada [wszystko], niech nie pogardza tym, który nie [wszystko] jada, a ten, który nie jada, niech nie potępia tego, który jada" (Rz 14,2n) "Kościół nigdy nie powinien nakładać żadnego pochodzącego od człowieka prawa pod groźbą grzechu śmiertelnego" https://dominikanie.pl/2014/01/spor-o-grzech-i-spowiedz/ http://www.wiez.pl/czasopismo/;s,czasopismo_szczegoly,id,86,art,3823

Potrzeba oddawania czci Panu- rozumiem. Potrzeba oddawania czci Panu przez wstrzemięźliwość od mięsa- rozumiem. Tylko dlaczego "obowiązek" takiej formy i jeszcze pod karą ciężkiego grzechu i wiecznego potępienia ? Nasze zbawienie jak naucza św. Paweł jest z łaski skutecznej przez wiarę i nie z uczynków, żeby się kto nie chlubił. Św.Jakub dodaje jeszcze, że wiara nie jest sama. Zbawieni i odrodzeni mają wiarę, która jest w ich nowej naturze czynna w miłości. Łaska i miłość wykluczają przymus i strach. Poco wam te dociekania: jest dyspensa czy jej niema ? Obowiązuje czy nie obowiązuje post ? Czyżbyście wrócili pod przekleństwo zakonu ? Jeżeli tak, to Pan Jezus,którego z kanonicznego przymusu chcecie czcić w piątek, żeby mieć zasługę, nic wam nie pomoże.

(Izajasza 58:5-7) Czyż taki miałby być post, który wybieram — taki jak dzień, w którym ziemski człowiek trapi swą duszę? W którym zwiesza głowę jak sitowie oraz podściela sobie wór i popiół? Czyż to nazywasz postem i dniem godnym upodobania Jehowy? 6 „Czyż post, który ja wybieram, nie jest taki: Rozwiązać pęta niegodziwości, rozerwać wiązadła przy drążku jarzma i puścić wolno zdruzgotanych, i żebyście złamali każdy drążek jarzma? 7 Czy nie chodzi o to, byś udzielił swego chleba głodnemu i żebyś uciśnionych, bezdomnych wprowadził do swego domu? Żebyś, widząc kogoś nagiego, okrył go i żebyś się nie chował przed własnym ciałem? Na uczniów Chrystusa nie nałożono powinności poszczenia w określone dni; poszczenie jest sprawą dobrowolną, pozostawioną własnej decyzji. W chrześcijaństwie znane są obowiązkowe posty, zostały one jednak wprowadzone jedynie przez ludzi. Za czasów proroka Izajasza nie byłoby zastrzeżeń do samorzutnie podjętych postów „domu Jakuba”, gdyby je zachowywano w dobrej intencji i ze szczerych pobudek. Przypomnijmy wszakże, co działo się w „domu Jakuba” podczas postów lub przed i po tych okresach: Dochodziło do kłótni i sporów, wymyślano sobie nawzajem podniesionym głosem, a nawet bito innych „niegodziwą pięścią”. Formalistyczne poszczenie i umartwianie się na pewno nie mogło służyć za parawan ukrywający wszystkie takie niegodziwości przed przenikliwymi oczami Jehowy Boga. Nic więc dziwnego, że wydawał się On nie widzieć ich postów, czyli że nie zwracał na nie żadnej uwagi!