Ku czci Konfucjusza

Władze zaprosiły na nie jego potomków, rozsianych po całym świecie - z Chin, Stanów Zjednoczonych, Japonii, Indonezji i Malezji. W ramach obchodów rocznicowych ponad 300 tancerzy w strojach wzorowanych na tamtych czasach przedstawiło różne sceny z życia i działalności Konfucjusza, na które złożyły się tańce i śpiewy. W ramach widowiska jeden z zespołów zagranicznych wykonał dramat taneczny, zatytułowany "Konfucjusz", ukazujący w bardzo eleganckich ruchach cały proces rozwijania myśli tytułowego bohatera przez jego uczniów w rozbudowany system filozoficzny. Program artystyczny oglądało ponad tysiąc turystów. Konfucjusz (po chińsku Kong Kiu, Kongzi lub Kongfuzi; 551-479 przed Chr.) był myślicielem, twórcą nauki filozoficzno-etycznej, która - rozwinięta przez jego licznych uczniów - legła u podstaw całego systemu myślowego, zwanego konfucjanizmem. O jego życiu wiadomo stosunkowo dużo, ale w większości na podstawie legend i podań, w jaki obrósł jego życiorys, a mniej ze źródeł historycznych. Pochodził prawdopodobnie ze zubożałej rodziny arystokratycznej, związanej z dynastią królewską Szang, panującą od XVIII do XII stulecia przed Chrystusem. Od najmłodszych lat interesował się wiedzą i dawną nauką chińską. Przez długi czas był związany z dworem cesarskim, ale gdy nie znalazł na nim odpowiedniego uznania dla swych myśli i nauczania, zerwał z tym środowiskiem i oddał się całkowicie kształceniu uczniów. W chwili śmierci cieszył się opinią jednego z największych mistrzów duchowych i intelektualnych, i to nie tylko w Chinach, ale w całej Azji Wschodniej. Chociaż jego system filozoficzny nie jest religią (niektórzy uważają nawet, że jest ateistyczny), na początku ery chrześcijańskiej zaczęto Konfucjusza otaczać czcią boską i wznosić świątynie ku jego czci. Konfucjanizm stał się z czasem kultem cesarskim (państwowym). Dziś jest często postrzegany jako narodowa religia lub co najmniej narodowy system światopoglądowy Chińczyków. W latach siedemdziesiątych władze komunistyczne w Pekinie rozpętały zaciekłą kampanię przeciw Konfucjuszowi i jego nauce, uważając ją za burżuazyjno-kapitalistyczną i sprzeczną z marksizmem i maoizmem, a jego zwolenników prześladowano na równi z wyznawcami różnych religii. W latach osiemdziesiątych, już po śmierci Mao Tse-tunga, nastąpiło odrodzenie zainteresowania zarówno samym Konfucjuszem, jak i jego nauczaniem. Głównym miejscem czczenia myśliciela jest miasto Qufu (Cüfu), gdzie powołano nawet specjalną fundację popularyzującą jego system etyczny. Wielkim ośrodkiem kultywowania konfucjanizmu jest Tajwan, a zwłaszcza jego stolica - Tajpej. System etyczno-filozoficzny Konfucjusza (który w rzeczywistości uformowali jego liczni uczniowie) opiera się na propagowaniu i obronie takich cech jak życzliwość i powściągliwość, czyli umiejętność panowania nad sobą, które z kolei są kluczem do pokoju i rozwoju świata - uważa Wastu Pragantha Zhong, koordynator najwyższego komitetu religii konfucjańskiej w Indonezji. Jego zdaniem, zasady te mają też ważne znaczenie dla prowadzenia rozmów między państwami, religiami i jednostkami w celu pokojowych regulacji różnych problemów. Zhong podkreślił, że Konfucjusz był wielkim wychowawcą i filozofem starożytnych Chin, którego poglądy filozoficzne stały się nierozłączną częścią kultury chińskiej, obecnie zaś są powszechnie akceptowane przez wspólnotę międzynarodową.