Przed 10 laty zmarł bp Miziołek

Aktywny do ostatnich chwil życia, misję biskupa pomocniczego warszawskiego (a później jako senior) pełnił nieprzerwanie przez 31 lat.

Był wiceprzewodniczącym Rady Episkopatu Polski ds. Ekumenizmu, członkiem Komisji ds. Dialogu Konferencji Episkopatu Polski i Polskiej Rady Ekumenicznej a także członkiem Rady Wspólnej Katolików i Muzułmanów.

Urodził się 16 grudnia 1914 r. We wsi Kompina k. Łowicza w rodzinie chłopskiej. W latach 1934-1940 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Warszawie. Święcenia kapłańskie przyjął 26 czerwca 1940 roku z rąk abp. Stanisława Galla. W okresie wojny pracował jako wikariusz w Karczewie i rektor kaplicy w Międzylesiu, później był kapelanem z zakładzie wychowawczym dla dziewcząt prowadzonym przez siostry Rodziny Maryi.

W okresie 1951-57 pełnił funkcję prefekta i profesora Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie. W 1957 roku został mianowany regensem (rektorem) tegoż seminarium. W tym czasie bardzo silnie zaangażował się w działalność ekumeniczną. W 1962 roku objął kierownictwo Ośrodka ds. jedności Chrześcijan przy Kurii Metropolitalnej Warszawskiej.

19 marca 1969 roku został mianowany biskupem pomocniczym warszawskim. Sakrę biskupią przyjął 25 marca z rąk kard. Stefana Wyszyńskiego na Jasnej Górze. Za swą dewizę biskupią obrał hasło: Ministare (służyć).

W latach 1969-1992 bp Miziołek sprawował funkcję biskupa pomocniczego i wikariusza generalnego arcybiskupa warszawskiego. Od chwili nominacji biskupiej do 1991 roku był równocześnie proboszczem stołecznej parafii św. Aleksandra.

W latach 1974-1984 bp Miziołek przewodniczył Komisji Episkopatu Polski ds. Ekumenizmu i był zarazem członkiem watykańskiego Sekretariatu ds. Jedności Chrześcijan. Przez szereg lat stał na czele Komisji Episkopatu ds. Duszpasterstwa Ogólnego. Był jednym z inicjatorów Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan i różnego rodzaju spotkań ekumenicznych.

W czasie stanu wojennego bp Miziołek zaangażował się w pomoc represjonowanym, kierując kierował Prymasowskim Komitetem Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i Ich Rodzinom.

1 lutego 1992 roku bp Miziołek przeszedł na emeryturę, ale nie zaprzestał aktywnego pełnienia obowiązków duszpasterskich i bardzo ożywionej działalności ekumenicznej czy charytatywnej.

Przez wiele lat był redaktorem naczelnym `Biuletynu Ekumenicznego`. Jest autorem książek: `Wprowadzenie do ekumenizmu`, `Teologia powołania i kapłaństwa`, `Drogi kapłańskiego życia` oraz ponad 100 artykułów o tematyce ekumenicznej i duszpasterskiej.

Do jego ulubionych lektur należała poezja religijna.

W uroczystościach pogrzebowych bp. Miziołka w stołecznej katedrze św. Jana, obok kilkuset kapłanów i hierarchów Kościołów zrzeszonych w Polskiej Radzie Ekumenicznej, uczestniczyli także wyznawcy islamu.

Żegnając Zmarłego w imieniu Polskiej Rady Ekumenicznej, bp Edward Puślecki, zwierzchnik Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w RP powiedział: "To był człowiek wielkiego serca i ekumenicznego ducha, a całe swoje życie poświęcił na rzecz pojednania różnych wyznań, niestrudzenie tkał nić współpracy i przyjaźni".

Natomiast przemawiając w imieniu zakonów i zgromadzeń zakonnych ks. Czesław Parzyszek wyznał: "Między sobą mówiliśmy, że to był polski Jan XXIII".

Biskup Władysław Miziołek został pośmiertnie odznaczony tytułem honorowego członka Rady Wspólnej Katolików i Muzułmanów.

Spoczął na Cmentarzu Powązkowskim, w grobowcu warszawskich biskupów pomocniczych.