Dyskusja n/t interpretacji Soboru Watykańskiego II

Dziś najwięcej miejsca sędziwy włoski purpurat poświęca właśnie soborowi, w którym nie brał udziału, ale mieszkając w Rzymie, w Papieskim Instytucie Biblijnym, obserwował go z bliska. „Wielka radość zapanowała, gdy po długich i gorących dyskusjach przyjęta została Konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym. Wielu jednak miało powód do jeszcze większej radości. Dokumenty przyjęte przez ojców soborowych wyrażały gotowość Kościoła do nawiązania kontaktu z wszystkimi ludźmi dobrej woli przyjęcia postawy nacechowanego szacunkiem wsłuchania się w głosy i pragnienia wszystkich” – napisał włoski purpurat.

Na postawione dalej pytanie „co zatem należy lub nie do ducha Soboru?”, kardynał odpowiada, że „należy pamiętać o różnicy pomiędzy kontynuacją i brakiem ciągłości Tradycji. „Kościół jest żywym organizmem, który narodził się jako mały, ale w z upływem czasu rozrósł się jak ciało ludzkie, które tak rośnie, iż wydaje się czymś nowym” – podkreślił.

Kard. Martini podziela opinię, że nie należy obawiać się postępu i nowości, zaznacza jednak, że „kiedy organizm przekształca się w coś innego, trzeba mówić o zmianach i z całą mocą je odrzucić”.

Jedna czytelniczek przypomina słowa kard. Martiniego z czerwca tego roku: „Przeżywana w sposób autentyczny wiara chrześcijańska jest wielką pomocą w dialogu z innymi religiami, jest wsłuchaniem się w Drugiego przez duże 'd'”.