Łomża: Odszkodowanie za życie

Tej renty odmówiły rodzicom dziewczynki sądy dwóch instancji. Sąd Najwyższy jest ich ostatnią szansą na wywalczenie pieniędzy, które pozwolą zapewnić córce leczenie, rehabilitację i utrzymanie. Chodzi o słynną już sprawę państwa Wojnarowskich z Łomży i ich córki Moniki, która urodziła się z nieuleczalną, ciężką chorobą stawów i kości. Oprócz tego, że dziewczynka nie rośnie i ma zniekształcone kości i stawy, choroba powoduje stały ból i wiele innych skutków dla zdrowia, m.in. trudności w oddychaniu spowodowane zniekształceniem klatki piersiowej i ciągłe infekcje dróg oddechowych. Na tę samą chorobę cierpi jej starszy brat. Dlatego pani Wojnarowska chciała usunąć kolejną ciążę. - Rodząc kolejne dziecko, skazywałam je na cierpienie, a syna - na znaczne pogorszenie możliwości udzielania mu pomocy - tłumaczyła "Gazecie". Lekarz z przyszpitalnej przychodni odmówił wykonania aborcji za względu na podejrzenie ciężkiego i nieodwracalnego uszkodzenia płodu (co przewiduje tzw. ustawa antyaborcyjna). Po rutynowym badaniu ginekologicznym i wykonaniu USG stwierdził, że dziecko z pewnością jest zdrowe. Jednak wady, na którą cierpiało, nie dało się wykryć we wczesnym okresie ciąży. Państwo Wojnarowscy - nauczyciele żyjący w czterdziestokilkumetrowym mieszkaniu z jednej pensji (dzieci wymagają stałej opieki, więc pani Wojnarowska pracuje na ćwierć etatu) - postanowili wywalczyć od lekarzy i szpitala rentę dla córki i pieniądze na jej leczenie i rehabilitację - w sumie blisko milion czterysta tysięcy złotych. Za to, że wytoczyli ten proces, a pani Wojnarowska publicznie przyznała, że chciała usunąć ciążę, spotkało ich potępienie ze strony części mieszkańców Łomży. Władze miasta odmawiają przyznania im większego mieszkania, w którym dzieci mogłyby się poruszać na wózkach inwalidzkich. Była to pierwsza w Polsce sprawa o tzw. złe urodzenie. W takich sprawach - znanych sądom w USA od kilkudziesięciu, a sądom w Europie Zachodniej od kilkunastu lat - rodzice argumentują, że urodzone wbrew ich woli (lub z powodu złej diagnozy) chore dziecko jest dla nich w rozumieniu prawa "szkodą", za którą od sprawców, czyli lekarzy, należy się im odszkodowanie. "Szkoda" polega na tym, że zmuszeni są ponosić wydatki wielokrotnie wyższe niż związane z wychowaniem zdrowego dziecka. I to znacznie dłużej, bo do końca życia dziecka, które nie zdoła się usamodzielnić. A sądy zwykle mają dylemat moralny: uznać, że dziecko może być "szkodą", ale za to zapewnić mu środki na w miarę godne życie, czy odmówić uznania go za "szkodę" i pozbawić tych środków?