Szenwald lepszy od św. Faustyny

Bł. ks. Roman Sitko i św. Faustyna Kowalska nie będą patronami tarnowskich ulic. Większość radnych miejskich uznała wolę mieszkańców i odrzuciła projekty zmian nazw ulic Bocznej i Szenwalda. Propozycje zmiany nazw ulic od kilku miesięcy zaprzątały uwagę radnych. Podczas kwietniowej sesji zdecydowali m.in. o zmianie nazw dwóch ulic w mieście. Boczna miała zostać przemianowana na bł. ks. Romana Sitki, rektora tarnowskiego seminarium zamordowanego w Oświęcimiu, a Lucjana Szenwalda - na św. Faustyny Kowalskiej.

Po uchwale radnych nadeszły listy z podpisami niezadowolonych z tego faktu mieszkańców. Przewodniczący Rady Miasta Zdzisław Janik zdecydował, że sprawa raz jeszcze powinna zostać przedyskutowana na forum rady.

Mieszkańcy ulicy Bocznej byli raczej jednomyślni, ale zamieszkali przy Szenwalda mieli różne zdania. O ile spora grupa przeciwników zmiany spokojnie przyglądała się decyzji radnych, o tyle trzech mężczyzn zaciekle broniących św. Faustyny jako nowej patronki ulicy, rzucało inwektywy pod adresem radnych, którzy mieli w tej sprawie przeciwne zdanie.

Po burzliwej dyskusji, w głosowaniu imiennym, 18 rajców opowiedziało się za pozostawieniem dotychczasowych nazw ulic, a 15 z AWS było temu przeciwnych.


Szenwald Lucjan, pseudonimy Adam Greczan, Marian Wohl (1909-1944), polski poeta. Studiował filologię klasyczną na Uniwersytecie Warszawskim. W 1926 związał się z grupą literacką Kwadryga.

Od 1930 członek Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej (KZMP), w latach 1932-1938 członek Komunistycznej Partii Polski, w 1936-1938 pracownik Centralnej Redakcji tej partii. Członek zespołu redakcyjnego lewicowego Dziennika Popularnego, a także amatorskiego zespołu satyrycznego Czerwona Latarnia, występującego w robotniczych dzielnicach Warszawy.

W 1939-1941 we Lwowie, w 1941-1942 żołnierz Armii Czerwonej, w 1943 w 1 Dywizji Piechoty imienia T. Kościuszki, uczestnik bitwy pod Lenino. Zginął w wypadku samochodowym.

Debiutował w 1925 w Skamandrze. Początkowo pozostawał pod wpływem katastrofizmu, w 1930 uległ lewicowemu radykalizmowi, nawiązując do form poezji klasycznej i romantycznej (poematy). Wiersze antyfaszystowskie i agitacyjne Z ziemi gościnnej do Polski (Moskwa 1944), pośmiertnie m.in.: Utwory poetyckie (1946), Pisma wybrane (1946), Wiersze liryczne (1964), "...wojny drogą zwycięstwa" (1983).

za WIEM