Beatyfikacja coraz bliżej

Uroczystości przewodniczył kard. Dionigi Tettamanzi, a wzięła w niej również udział pochodząca z diecezji mediolańskiej kobieta, której cudowne uzdrowienie, za pośrednictwem sługi Bożego stwierdziła specjalna komisja lekarska. Sprawę niewytłumaczalnego naukowo uzdrowienia z choroby nowotworowej kości zbada powtórnie komisja lekarska powołana przez watykańską Kongregację ds. Kanonizacyjnych. Zazwyczaj do wydania przez nią orzeczenia potrzeba od dwóch do trzech lat. Starania o beatyfikację Karola de Foucauld rozpoczęły się 25 lat temu, w diecezji Ghardaien w Algierii. Dwa lata temu laty Kongregacja ds. Kanonizacyjnych uznała heroiczność jego cnót. Karol de Foucauld, misjonarz, pustelnik urodził się w 1858 roku w Strasburgu. Jako młody człowiek ulegając wpływom swej epoki, stracił wiarę. Najpierw wybrał karierę oficera, potem podróżnika, znajdując powszechny rozgłos jako autor reportaży. Zaskoczony żarliwą wiarą muzułmanów, młody agnostyk zaczyna odnajdywać drogę do Kościoła. Poddając się pragnieniu ewangelicznego radykalizmu, decyduje się na surowe życie monastyczne w klasztorze trapistów. Najsurowszy z zakonów nie spełnia jego oczekiwań. Rozpoczyna więc życie pustelnicze, w regionie Sahary. Żyjąc w sąsiedztwie wyznawców jedynego Boga, zaskarbia sobie przyjaźń muzułmanów. Ginie 1 grudnia 1916 r. w Tamanrasset w płd. Algierii jako ofiara rabunkowego napadu. Życie Karola de Foucauld, naznaczone pragnieniem prawdziwie ewangelicznego świadectwa, zaowocowało wizją odnowionego monastycyzmu łączącego w sobie nazaretańską prostotę życia ze starożytną ideą radykalizmu pustyni, a więc samotnością, surową ascezą i kontemplacją. Konkretnym przejawem tego nowego stylu życia zakonnego są powstałe już po jego śmierci zgromadzenia małych sióstr i małych braci. Istnieją również w Polsce. Małe Siostry Jezusa integrują się ze środowiskami robotniczymi, aby świadczyć w nich o prawdzie ewangelicznych błogosławieństw. W orędziu z okazji setnej rocznicy święceń kapłańskich ojca Karola de Foucauld Jan Paweł II wskazał na rolę sługi Bożego w dialogu z wyznawcami islamu.