Święcenia kapłańskie w Witebsku

Samą uroczystość o godzinie 11:00 rozpoczął znany Akademiczny Ludowy Chór im. Citowicza pod kierownictwem Michasia Drynieuskaha. Obecni w świątyni byli zauroczeni przepięknym śpiewem wykonawców oraz ich fascynującymi narodowymi strojami. Repertuar był poświęcony tematyce paschalnej. W ten wielki dla całej Białorusi dzień Sakrament Kapłaństwa przyjęli czterech młodych diakonów: Henryk Dobruk, Andrzej Kulik, Leon Mozgiel i Edward Narodowski. Powołanie do Kapłaństwa jest “Darem i Tajemnicą”, jak pisze Papież Jan Paweł II. Jezus chce przemawiać ustami powołanego i czynić dobro jego rękami. Słysząc słowa “Pójdź za Mną!” powołany rzuca wszystko dla Chrystusa i idzie przekonany, że w tej posłudze będzie szczęśliwy. Do tego ważnego momentu w swoim życiu kandydaci do kapłaństwa przygotowywali się w Seminariach Duchownych w Grodnie, Gnieźnie i w Tarnowie. Po skończeniu uczelni odbywali praktyki diakońskie w różnych parafiach Witebszczyzny. Na oczach wszystkich obecnych diakoni wyrazili swoją gotowość do służby Bogu i ludziom słowem: “Chcę!” Kulminacją Liturgii święceń był obrzęd włożenia rąk, gdy Biskup Ordynariusz tym ważnym gestem przekazał młodym kandydatom moc kapłaństwa w Duchu Świętym. Diecezja Witebska posiada Kapitułę Katedralną – jedyną na Białorusi. W ten dzień odbyło się jej tradycyjne coroczne spotkanie. Ważnym wydarzeniem było poszerzenie Kapituły przez przyjęcie do jej grona nowych księży. Ksiądz Biskup Władysław Blin wręczył nowym kanonikom dekrety i nałożył mucety. Na zokończenie Mszy Świętej Ksiądz Biskup Władysław zaznaczył szczególną obecność wierzących wśród których było dużo młodzieży i dzieci. Swoją uwagę on skierował na małego chłopczyka i zaprosił go do ołtarza. Wziąwszy go na ręce Ksiądz Biskup nałożył na głowę dziecka swoją biskupią piuskę, zaznaczając, że przed ludem możliwie jest przyszły biskup. Ta okoliczność była przyczyną radości wszystkich obecnych. Śpiewem hymnu “Mahutny Boża” została zakończona uroczysta liturgia. Bliskie sercu słowa tej modlitwy za Białoruś brzmiały z ust każdego wierzącego, kapłana i biskupa.