Wysiłki nie poszły na marne

Istniejąca od 1989 r. prywatna Fundacja św. Adalberta-Wojciecha została założona przez niemieckiego senatora Paula Kleinewefersa w Krefeld i jest wzorowana na Europejskiej nagrodzie Karola przyznawanej przez władze Akwizgranu. Stawia sobie za cel udział w duchowej i kulturowej integracji Europy. Kierując swoją działalność na Europę Środkową i Wschodnią pragnie przyczynić się do trwałej konsolidacji naszego kontynentu. Fundacja organizuje międzynarodowe i interdyscyplinarne spotkania dyskusyjne poświęcone wspólnym korzeniom Europy, europejskiej historii, sytuacji politycznej, społecznej, gospodarczej i kulturalnej. Naukowe podsumowania tych konferencji publikowane są w specjalnym wydawnictwie. Prowadzony jest ponadto dialog przedstawicieli polityki, nauki i kultury na aktualne tematy kształtującej się nowej Europy. Do Krefeld zapraszana jest też młodzież z Europy Środkowej i Wschodniej na tygodniowe seminaria. Młodzi ludzie mają w ten sposób możliwość wymiany poglądów i doświadczeń oraz spotkań z ekspertami z różnych dziedzin życia politycznego i społecznego, poświęconych różnym aspektom integracji europejskiej. Od 1995 do 1999 roku fundacja przyznawała rokrocznie Nagrodę św. Wojciecha osobom, które wniosły wkład w integrację duchową i kulturową Europy Środkowej i Wschodniej z resztą naszego kontynentu. W skład 12-osobowego komitetu, który wybiera kandydata do nagrody, wchodzi po trzech przedstawicieli z krajów, na terenie których działał św. Wojciech: Czech, Polski, Węgier i Słowacji. Stałymi członkami komitetu są zawsze ambasadorzy krajów "świętowojciechowych" akredytowani w Niemczech. Obok ambasadora RP w Niemczech Andrzeja Byrta Polskę reprezentuje metropolita gnieźnieński abp Henryk Muszyński oraz b. minister spraw zagranicznych RP, Władysław Bartoszewski. Podczas oficjalnej ceremonii laureat otrzymuje napisany po łacinie dyplom, złoty medal z pieczęcią św. Wojciecha oraz czek na 10 tysięcy euro. Zgodnie z określoną przez fundacje formułą wręczenie nagrody odbywa się rokrocznie na przemian we wszystkich państwach "grupy wyszehradzkiej" i dokonuje go osobiście prezydent kraju, w którym uroczystość ta ma miejsce. Pierwszym laureatem Nagrody św. Wojciecha był b. premier RP, Tadeusz Mazowiecki. Otrzymał ją w Pradze z rąk prezydenta Republiki Czeskiej Vaclava Havla. W 1996 r. nagroda została przyznana pośmiertnie byłemu premierowi Węgier Jozefowi Antallowi. W Gnieźnie odebrała go z rąk prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego wdowa po premierze Antallu. Kolejnym laureatem w 1997 r. - również pośmiertnie - był zmarły w 1991 r. arcybiskup-metropolita Pragi, kard. Frantisek Tomasek, a przekazał ją prezydent Węgier Arpad Göncz w Budapeszcie. W 1998 r. w Magdeburgu Nagrodę św. Wojciecha otrzymał z rąk prezydenta Niemiec Romana Herzoga emerytowany arcybiskup Wiednia, kard. Franz König. Ostatnią dotąd Nagrodę św. Wojciecha otrzymał w 1999 r. w Bratysławie b. prezydent Czech Vaclav Havel z rąk prezydenta Słowacji Rudolfa Schustera.