Metropolita Cyryl odwiedzi Polskę

Gość z Rosji weźmie udział w międzynarodowej konferencji "Różnorodność kulturowa i duchowa zjednoczonej Europy", zorganizowanej na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie i otrzyma doktorat honorowy tej uczelni. Przewidziane są jego spotkania z prymasem Polski kard. Józefem Glempem i kard. Franciszkiem Macharskim w Krakowie oraz z prezydentem RP Aleksandrem Kwaśniewskim. Metropolita, będący w istocie osobą nr 2 w Rosyjskim Kościele Prawosławnym (RKP) po patriarsze Aleksym II, weźmie udział 27 bm. w nabożeństwie w stołecznej cerkwi pw. św. Marii Magdaleny a nazajutrz - w uroczystej liturgii w tejże świątyni. Przewodniczący OWCS jest najwyższym rangą przedstawicielem RKP, jaki odwiedził Polskę od wielu lat (dotychczas nigdy nie składał wizyty w naszym kraju zwierzchnik tego Kościoła). Należy do najbardziej wpływowych postaci nie tylko swego Kościoła, ale całego prawosławia, ze względu na rolę, jaką odgrywa w Patriarchacie i na rozliczne kontakty, jakie ma w świecie prawosławnym. Urodził się jako Władimir Michajłowicz Gundiajew 20 listopada 1946 r. w Leningradzie w rodzinie duchownego. Po ukończeniu miejscowej szkoły średniej wstąpił do seminarium, a następnie kształcił się w akademii duchownej w tym mieście, którą ukończył z wyróżnieniem w 1970 r. Wcześniej, 3 kwietnia 1969 r. ówczesny metropolita leningradzki i nowgorodzki Nikodem przyjął go do stanu mniszego i nadał mu imię zakonne Cyryl, w 4 dni potem wyświęcił go na hierodiakona, a 1 czerwca tegoż roku - na hieromnicha (mnicha ze święceniami kapłańskimi). Wydarzenia te zapoczątkowały szybką karierę kościelną młodego zakonnika: był wykładowcą teologii dogmatycznej w uczelni, którą niedawno ukończył, a zarazem sekretarzem osobistym metropolity Nikodema. 12 września 1971 r. nadano mu godność archimandryty, czyli wyższego przełożonego zakonnego. W latach 1971-74 reprezentował Patriarchat Moskiewski w Światowej Radzie Kościołów (ŚRK) w Genewie, po czym po powrocie do kraju do 1984 r. był rektorem akademii leningradzkiej. 14 marca 1976 Święty Synod RKP powołał go na biskupa wyborskiego i pomocniczego eparchii (diecezji) leningradzkiej, a 2 września następnego roku otrzymał godność arcybiskupa. 26 grudnia 1984 r. został arcybiskupem smoleńskim i wiaziemskim, a w 2 lata później doszło do tego zarządzanie parafiami w obwodzie kaliningradzkim, co w 1988 r. znalazło wyraz także w zmianie nazwy jego eparchii: smoleńska i kaliningradzka.