Najmłodszy biskup przyjął sakrę

Obok metropolity lubelskiego święceń udzielali arcybiskup senior archidiecezji lubelskiej Bolesław Pylak oraz biskup sandomierski Andrzej Dzięga. Współkonsekratorami byli przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski abp Józef Michalik, biskupi pomocniczy archidiecezji lubelskiej bp Mieczysław Cisło i Ryszard Karpiński oraz biskupi pomocniczy biskupa sandomierskiego. W uroczystości uczestniczyli także prawosławny arcybiskup chełmsko-lubelski Abel oraz ks. Roman Pracki z Kościoła ewangelicko-augsburskiego. Na święcenia do archikatedry lubelskiej przybyli przedstawiciele senatu akademickiego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i rady Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji KUL, gdzie nowy biskup pomocniczy wykłada, a także matka generalna Zgromadzenia Sióstr Rodziny Betańskiej, do którego należy siostra biskupa, Agnieszka, w zakonie Estera oraz wikariusz generalny biskupa diecezji Prato, gdzie posługę kapłańską pełnił nowy biskup. Metropolita lubelski podziękował Ojcu Świętemu za "widomy znak troski o Kościół w Lublinie", którego wyrazem jest podjęcie posługi biskupiej przez biskupa Mizińskiego. - Tego typu sytuacje pisane są z jednej strony łaską Bożą i mocą Ducha Świętego, ale z drugiej strony pisane są ludzkim niepokojem, wrażliwością serca, lękiem przed nowymi zadaniami - mówił. - Nurt czasu wyzwala z niepokoju, że jesteśmy zbyt młodzi, że brzemię obowiązków jest zbyt ciężkie na nasze barki - dodał. Mówiąc, że biskup Miziński wchodzi w pełnię kapłaństwa, abp Życiński przywołał określenie "38-letni młodzik" z najnowszej książki Papieża, gdzie Jan Paweł II opisuje swoje pierwsze kroki jako biskupa. - To poczucie młodości jest dla nas nadzieją, jest jakimś znakiem młodości Kościoła, któremu potrzeba w wielkim łańcuchu pokoleń młodych ludzi, którzy w posoborową wizję posługi kapłanów wniosą to, co najpiękniejsze - mówił. Przypomniał zadania stojące przed biskupem, zawarte przez Ojca Świętego w adhortacji "Pastores gregis": "służyć współczesnym zagubionym w nurcie szybkich przemian kulturowych, bezrobotnym, którzy walczą z beznadzieją, rozczarowanym, po to, by przynosić znaki ewangelicznej nadziei i przez poczucie piękna Kościoła Chrystusowego w ich sercach budzić nową tęsknotę za pięknem". Metropolita przypomniał, że moc i siła Kościoła pochodzą z poczucia więzi z apostołami. Przywołał obraz "włączenia w łańcuch rąk, które przy święceniach są wkładane na głowę biskupa i dają poczucie wielkiego łańcucha sięgającego czasów apostolskich". - To jest to piękno wierności budowanej na fundamencie Piotra. Ale jednocześnie brzemię obowiązków, które mają służyć współczesnemu światu, współczesnej kulturze - mówił. Abp Józef Michalik nazwał nowego biskupa "młodym Tymoteuszem, którego dziś Paweł posłał do Kościoła lubelskiego". Zaprosił go do prac w komisjach Episkopatu. Abp Michalik życzył nowemu biskupowi, by znalazł wielu ludzi modlących się za niego. - Życzę, by ta pomoc braterska pomogła księdzu biskupowi odczuwać zawsze obecność Chrystusa - mówił. Pogratulował też gospodarzowi, metropolicie lubelskiemu, że "umiał zaprosić tylu ludzi, że ta katedra pęka w szwach". - Wezwany przez Jana Pawła II do biskupiej posługi czuję się jak słabe naczynie wielokrotnie popękane i tylko miłosierną miłością Ojca i łaską Jezusa umocnione, w które na nowo został złożony skarb - mówił nowy biskup pomocniczy. Przywołał wstawiennictwa "najlepszej z Matek", obecnej w cudownym obrazie w archikatedrze. Życzenia i gratulacje nadesłali m.in. kard. Zenon Grocholewski, Prymas Polski, kard. Franciszek Macharski, kard. Henryk Gulbinowicz i prezes Trybunału Konstytucyjnego prof. Marek Safjan. Bp Artur Miziński jest osiemnastym biskupem pomocniczym w diecezji lubelskiej od momentu jej powstania w 1815 roku. Jego dewiza to "Zaufałem Miłosierdziu Twemu". Artur Grzegorz Miziński urodził się 13 lutego 1965 roku w Opolu Lubelskim, ale pochodzi z miejscowości Wandalin, z terenu parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Bobach. Szkołę podstawową ukończył w Kluczkowicach, a liceum ogólnokształcące w Kraśniku Fabrycznym.W październiku 1983 roku rozpoczął formację w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie. Święcenia diakonatu przyjął w katedrze lubelskiej 31 marca 1988 r. Seminarium i studia teologiczne w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim ukończył w listopadzie 1988 r. z tytułem naukowym magistra teologii, na podstawie pracy magisterskiej "Rola chrześcijaństwa w życiu narodu polskiego w ujęciu arcybiskupa Józefa T. Teodorowicza". Od grudnia 1988 r. jako diakon pełnił posługę w parafii pw. św. Józefa w Tomaszowie Lubelskim, gdzie też - po otrzymaniu święceń kapłańskich z rąk bp. Bolesława Pylaka, 23 marca 1989 r. - pracował jako wikariusz do 1991 r. Następnie był wikariuszem parafii pw. św. Maksymiliana w Lublinie.W czerwcu 1992 r. został skierowany na studia doktoranckie z prawa kanonicznego w Ateneum Rzymskim (dziś Papieskim Uniwersytecie) Santa Croce w Rzymie. Tam 24 czerwca 1994 r. uzyskał licencjat w zakresie prawa kanonicznego. Następnie na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim odbył cykl doktorancki zakończony 14 czerwca 1996 r. obroną pracy doktorskiej "Ruolo preminente dell'Ordinario nel processo penale canonico secondo la normativa del Codice di Diritto Canonico del 1983". W latach 1996-1999 odbył studia w Studium Rotalnym przy Trybunale Roty Rzymskiej, zakończone egzaminem i otrzymaniem tytułu adwokata Roty Rzymskiej.Od 1 października 1999 r. rozpoczął pracę dydaktyczno - naukową na Wydziale Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji KUL przy katedrze Kościelnego Prawa Procesowego, najpierw jako asystent, a od 2001 roku jako adiunkt. Od 2003 r. jest członkiem Towarzystwa Naukowego KUL.Ponadto od września 1999 r. sprawuje urząd adwokata stałego przy Sądzie Metropolitalnym w Lublinie. W lutym 2000 r. został wicekanclerzem, a w sierpniu tego samego roku kanclerzem Kurii Metropolitalnej w Lublinie. W grudniu 2002 r. otrzymał nominację na kanonika rzeczywistego "de gremio" Prześwietnej Kapituły Archikatedralnej. Wchodzi też w skład Rady Kapłańskiej.Jest autorem książki "Ruolo preminente dell'Ordinario nel processo penale canonico secondo la normativa del Codice di Diritto Canonico del 1983" (Rzym 1996), a także kilkunastu artykułów, sprawozdań i recenzji w języku polskim i włoskim, publikowanych w książkach zbiorowych oraz czasopismach: "Apollinaris", "Prawo, Administracja, Kościół" i "Roczniki Nauk Prawnych". Jest także tłumaczem z języka włoskiego.