Papież spraw ludzkich

Świat oniemiał, kiedy 16 października 1978 roku zgromadzeni na pl. św. Piotra usłyszeli „Habemus papam”. Po raz pierwszy od blisko 500 lat papieżem został nie Włoch. Biskup z Polski wprowadził Kościół w trzecie tysiąclecie i mierzy się z wyzwaniami współczesności i nieprzychylnością krytyków. 10 października po raz czwarty będziemy obchodzić Dzień Papieski, przypadający na niedzielę poprzedzającą rocznicę wyboru Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową. Z tej okazji prowincjał dominikanów ojciec Maciej Zięba przybliża nam postać papieża walczącego o prawa człowieka. A że Ojcu Świętemu bliskie są też zwykłe ludzkie sprawy, piszemy o jego sportowych pasjach. Papież praw człowieka “Papież praw człowieka” tak pontyfikat Jana Pawła II opisują często komentatorzy. Jest to skrótowy opis niezliczonych papieskich dokumentów i przemówień, podróży i spotkań, osobistych działań i interwencji dyplomatycznych mających na celu obronę ludzkiej godności. Sam Ojciec Święty definiując priorytety swej misji w programowym wystąpieniu w siedzibie Światowej Organizacji Pracy w 1982 roku wypowiedział znamienne słowa: “Moje rozważania w sposób spójny biorą natchnienie z jednej podstawowej idei i z jednej troski, którą jest sprawa człowieka, jego godność i wynikające stąd jego niezbywalne prawa”. Prawa człowieka dla Jana Pawła II teologicznym meta-znakiem naszych czasów, który winien być zarówno źródłem odnowy teologii jak i zaangażowania Kościoła w świat współczesny. Dar ku wolności Prof. Samuel Huntington z Harvardu słusznie napisał, że Papież posiadł niezwykły dar zjawiania się w najbardziej krytycznych momentach w różnych zakątkach świata, aby przeprowadzać społeczeństwa ku wolności, ku demokracji. Tak było na Tahiti, tak było, kiedy odwiedził Argentynę w czasie wojny o Falklandy i polemizował z wojskową juntą; tak było gdy prowadził wielką twórczą polemikę w obronie praw człowieka w Paragwaju, Nikaragui, Haiti, Gwatemali, na Filipinach, lub w Chile. Podobny wydźwięk miały trzy pierwsze polskie pielgrzymki Jana Pawła II w okresie istnienia PRL. Długofalowo, lecz konsekwentnie oddziaływał też Papież na bezkrwawą rewolucję w Meksyku. “To dzięki temu pontyfikatowi Kościół w krajach uciemiężonych tak bardzo zaangażował się w latach 80-tych w obronę prawa człowieka” - powiedział kard. Vaivods, pierwszy administrator archidiecezji ryskiej. To dzięki temu pontyfikatowi, co zgodnie potwierdzają prezydenci USA i ZSRR, Ronald Reagan i Michaił Gorbaczow, możliwa była późniejsza “jesień ludów”, niosąca wolność wielu narodom Europy i Azji. Niezwykłe znaczenie, podkreślające wagę “opcji na rzecz ubogich” miały też spotkania z mieszkańcami najuboższych dzielnic, nie tylko w dzielnicach nędzy favelach, w licznych krajach Ameryki Południowej, a także Afryki, ale też w takich krajach jak USA, czy Australia, oraz spotkania z dyskryminowaną ludnością autonomiczną (np. w Meksyku, czy Australii).