Odpusty w Roku Eucharystii

Dekret o odpustach udzielonych w czasie Roku Eucharystii

Największy z cudów (zob. drugie czytanie z Godziny czytań w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa) i najwspanialsza pamiątka odkupienia dokonanego przez naszego Pana Jezusa Chrystusa w Jego Krwi, Eucharystia, nie tylko jako ofiara lecz także jako znak, najgłębszym i doskonałym węzłem jedności spaja Kościół Boży, podtrzymuje mocą niebieskiej łaski, napełnia niewypowiedzianą radością oraz jest nadprzyrodzonym wsparciem dla ożywienia pobożności wiernych i dla wzrostu ich chrześcijańskiego życia, owszem także doskonałości. Uznawszy to więc za ważne dla swojej troski o Kościół, Ojciec Święty Jan Paweł II, wydawszy dnia 7 października 2004 list apostolski zatytułowany Mane nobiscum Domine, postanowił, aby w Kościele powszechnym był obchodzony rok zwany „Rokiem Eucharystii” w celu popierania tak publicznej jak i prywatnej czci wobec Najświętszego Sakramentu. Aby zaś wierni, w czasie trwania tegoż roku, zostali mocniej pobudzeni do poznawania i umiłowania tej niewysłowionej Tajemnicy wiary i czerpali stąd coraz obfitsze duchowe owoce, tenże Ojciec Święty, podczas audiencji udzielonej dnia 17 bieżącego miesiąca grudnia niżej podpisanym kierującym Penitencjarią Apostolską, zechciał obdarzyć odpustami szczególne akty czci i pobożności względem Najświętszego Sakramentu, tak jak następuje: 1. Wszystkim i poszczególnym wiernym udzielony zostaje odpust zupełny, pod zwykłymi warunkami (a mianowicie: sakramentalna spowiedź, Komunia eucharystyczna oraz modlitwa w intencjach Ojca Świętego, całkowite duchowe oddalenie się od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu), jeśli gorliwie i w duchu religijnym będą uczestniczyć w jakiejkolwiek świętej czynności lub nabożeństwie sprawowanym ku czci Najświętszego Sakramentu, czy to uroczyście wystawionego czy też przechowywanego w Tabernakulum. 2. Ponadto duchownym, członkom instytutów życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego oraz innym wiernym, którzy z mocy prawa są zobowiązani do sprawowania Liturgii Godzin, lub którzy z czystej pobożności mają zwyczaj odmawiać brewiarz, zostaje udzielony odpust zupełny pod wspomnianymi warunkami ilekroć, pod koniec dnia, czy to we wspólnocie czy też prywatnie, pobożnie odmówią Nieszpory i Kompletę przed Najświętszym Sakramentem wystawionym dla czci wiernych albo przechowywanym w Tabernakulum. Wierni, którzy, z powodu choroby lub innych słusznych przyczyn, napotkaliby przeszkody, aby móc nawiedzić Najświętszy Sakrament w kościele lub kaplicy, będą mogli uzyskać odpust zupełny we własnym domu, lub tam, gdzie ich powstrzymuje przeszkoda, jeśli wzbudziwszy odrazę do jakiegokolwiek grzechu, jak to zostało wyżej powiedziane, oraz intencję wypełnienia, najszybciej jak będzie to możliwe, trzech zwyczajowych warunków, poprzez pragnienie serca odbędą duchowe nawiedzenie w duchu wiary w realną obecność Jezusa Chrystusa w Sakramencie Ołtarza i odmówią Modlitwę Pańską oraz Skład Apostolski, dodawszy jakieś pobożne wezwanie do Jezusa obecnego w Najświętszym Sakramencie (np. Niechaj będzie pochwalony Przenajświętszy Sakrament, teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen.). Jeśli zaś nie będą mogli wypełnić nawet tego, uzyskają oni odpust zupełny, jeżeli samym pragnieniem duszy połączą się z tymi, którzy w zwykły sposób będą wypełniać przepisaną czynność, oraz ofiarują Miłosiernemu Bogu choroby i utrapienia własnego życia, wzbudziwszy jednocześnie intencję wypełnienia trzech zwyczajowych warunków. Kapłani pracujący w duszpasterstwie, zwłaszcza proboszczowie, mając przed oczami to, co zostało przypomniane i wyjaśnione przez Kongregację Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów dnia 15 października 2004 r. na temat tych zbawiennych rozporządzeń Kościoła, niech stosownie do potrzeb powiadomią swoich wiernych, gorliwym i szlachetnym duchem poświęcą się wysłuchaniu ich spowiedzi oraz, w wyznaczonych ze względu na pożytek wiernych dniach, uroczyście pokierują publicznymi modlitwami do Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Wreszcie, niech zachęcą wiernych w katechezie do wyraźnego i częstego świadczenia o wierze i miłości wobec Najświętszego Sakramentu, jak to jest zaproponowane w IV punkcie Udzieleń o charakterze ogólniejszym „Wykazu odpustów” (Enchiridion indulgentiarum), wziąwszy pod uwagę również inne udzielenia tegoż „Wykazu”: nr 7 - Adoracja i procesja eucharystyczna, nr 8 - Eucharystyczna i duchowa Komunia, nr 27 - Msza prymicyjna kapłanów oraz z okazji obchodów jubileuszu święceń. W tym kształcie będzie obowiązywać podczas trwania Roku Eucharystii, od dnia jednak ukazania się w czasopiśmie „L’Osservatore Romano”. Bez względu na jakiekolwiek przeciwne rozporządzenia. Dano w Rzymie, w siedzibie Penitencjarii Apostolskiej, w dniu 25 grudnia 2004 r., w uroczystość Narodzenia Pana naszego Jezusa Chrystusa. (z łac. tłum. ks. Z. Wójtowicz)