Jan Paweł II: Jedność pokuty i Eucharystii

Żyjemy w społeczeństwie, które często zapomina o Bogu i zatraca poczucie grzechu – pisze ojciec święty. Tym pilniejszym staje się Chrystusowe wezwanie do nawrócenia, które zakłada wyznanie grzechów i prośbę o przebaczenie. W tradycji Kościoła sakrament pojednania rozpatrywany był zawsze w ścisłej relacji z ucztą eucharystyczną. Już w pierwszych wspólnotach chrześcijańskich odczuwano konieczność przygotowania godnym postępowaniem do łamania chleba eucharystycznego, które jest komunią z Ciałem i Krwią Pańską oraz z przyjmującymi je wyznawcami Chrystusa. Święty Paweł napominał wiernych Koryntu, by przystępowali do Eucharystii z autentyczną wiarą i miłością. W obrzędach mszy liczne elementy podkreślają konieczność oczyszczenia, nawrócenia i pojednania: akt pokuty, znak pokoju, modlitwy przed komunią. Sobór trydencki uczy, że nie można przyjąć Eucharystii, mając świadomość, że jest się w stanie grzechu śmiertelnego. Księża winni pouczać wiernych – pisze Jan Paweł II – o konieczności odzyskania stanu łaski przez sakrament pojednania, by móc przystąpić do komunii. Mają ich jednocześnie zachęcać do oczyszczania się z grzechów powszednich i niedoskonałości przez przyjmowanie Ciała i Krwi Chrystusa.