Benedykt XVI przed modlitwą Anioł Pański

Przypomniał, że obecnie przypada 40. rocznica zakończenia tamtego spotkania biskupów z całego świata, podczas którego przyjęto większość dokumentów soborowych, mających do dzisiaj wielkie znaczenie i aktualność dla Kościoła i świata. Papież wspomniał zwłaszcza o dokumentach nt. wychowania chrześcijańskiego i o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich. Następnie Benedykt XVI odmówił z wiernymi zgromadzonymi na Placu św. Piotra modlitwę maryjną, udzielił im błogosławieństwa apostolskiego, a następnie pozdrowił obecnych w kilku językach, m.in. po polsku. Oto polskie tłumaczenie przemówienia Ojca Świętego: "Drodzy Bracia i Siostry! Ponad 40 lat temu, 28 października 1965 odbyła się siódma sesja Ekumenicznego Soboru Watykańskiego II. Po niej nastąpiły szybko trzy następne, ostatnia zaś 8 grudnia oznaczała zamknięcie Soboru. W końcowym etapie tego historycznego wydarzenia kościelnego, rozpoczętego trzy lat wcześniej, zatwierdzono większość dokumentów soborowych. Niektóre z nich są bardziej znane i często cytowane; inne - mniej, ale wszystkie zasługują na przywołanie, gdyż zachowują swoją wartość i aktualność, która pod pewnymi względami nawet się zwiększyła. Chciałbym dzisiaj przypomnieć pięć dokumentów, które Sługa Boży Papież Paweł VI i ojcowie soborowi podpisali tamtego 28 października 1965. Są to: dekret "Christus Dominus" o pasterskich zadaniach biskupów w Kościele; dekret "Perfectae caritatis" o przystosowanej do współczesności odnowie życia zakonnego; dekret "Optatam totius" o formacji kapłańskiej; deklaracja "Gravissimum educationis" o wychowaniu chrześcijańskim i wreszcie deklaracja "Nostra aetate" o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich. Zagadnienia formacji kapłańskiej, życia konsekrowanego i posługi biskupiej były przedmiotem trzech zgromadzeń zwyczajnych Synodu Biskupów, odbytych odpowiednio w latach 1990, 1995 i 2001, które szeroko podjęły i pogłębiły nauczanie Vaticanum II, jak o tym świadczą posynodalne adhortacje apostolskie mojego umiłowanego poprzednika, Sługi Bożego Jana Pawła II: "Pastores dabo vobis", "Vita consecrata" i "Pastores gregis". Mniej znany jest natomiast dokument o wychowaniu. Kościół zawsze był zaangażowany na rzecz wychowania młodzieży, które - według Soboru - jest "największej ważności" zarówno dla życia człowieka, jak i ze względu na postęp społeczny (por. dekl. "Gravissimum educationis", Wstęp). Również dzisiaj, w czasach globalnych środków przekazu, wspólnota kościelna podkreśla całą ważność systemu wychowawczego, który uznaje prymat człowieka jako osoby otwartej na prawdę i dobro. Pierwszymi i głównymi wychowawcami są rodzice, wspierani, zgodnie z zasadą pomocniczości, przez społeczeństwo obywatelskie (por. tamże, nr 3). Do szczególnej odpowiedzialności wychowawczej poczuwa się Kościół, któremu Chrystus powierzył zadanie głoszenia "drogi życia" (por. tamże). Na różne sposoby próbuje on pełnić tę misję: w rodzinie, parafii, za pośrednictwem stowarzyszeń, ruchów i grup formacyjnych oraz zaangażowania ewangelicznego i w sposób specyficzny, w szkołach, uczelniach wyższych i na uniwersytetach (por. tamże, 5-12). Również deklaracja "Nostra aetate" zachowuje wielką aktualność, dotyczy bowiem postawy wspólnoty kościelnej wobec religii niechrześcijańskich. Wychodząc od zasady, że "wszystkie ludy stanowią jedną wspólnotę" i że Kościół "ma obowiązek umacniania jedności i miłości między ludźmi" (nr 1), Sobór "nie odrzuca niczego, co w tych religiach jest prawdziwe i święte" i wszystkim głosi Chrystusa, który jest "drogą, prawdą i życiem", "w którym ludzie znajdują pełnię życia religijnego" (nr 2). Wraz z deklaracją "Nostra aetate" ojcowie soborowi zaproponowali pewne podstawowe prawdy: przypomnieli z całą jasnością szczególną więź łączącą chrześcijan i żydów (nr 4), odnieśli się z tym samym szacunkiem do muzułmanów (nr 3) i do wyznawców innych religii (nr 2) oraz potwierdzili ducha powszechnego braterstwa, który wyklucza jakiekolwiek dyskryminacje czy prześladowania religijne (nr 5). Drodzy bracia i Siostry, zapraszając was do wzięcia do rąk tych dokumentów, zachęcam was do wspólnej modlitwy wraz ze mną do Maryi Panny, aby pomogła wszystkim wierzącym w Chrystusa w stałym ożywianiu ducha Soboru Watykańskiego II, aby przyczyniać się do ustanowienia na świecie powszechnego braterstwa, odpowiadającego woli Bożej wobec człowieka, stworzonego na obraz Boga". Następnie Papież odmówił z wiernymi modlitwę maryjną, udzielił wszystkim błogosławieństwa apostolskiego i pozdrowił w różnych językach zgromadzonych. Wezwał do modlitw w intencji ofiar trzęsienia ziemi w Kaszmirze z 8 bm., zwłaszcza po stronie pakistańskiej, które spowodowało łącznie śmierć ponad 50 tys. ofiar śmiertelnych i wielkie straty. Zaapelował o solidarność międzyludzką, tym bardziej że potrzeby są większe niż dotychczasowa pomoc. Z kolei Benedykt XVI przemówił kolejno po francusku, angielsku, niemiecku, hiszpańsku, słoweńsku i po polsku. W naszym języku powiedział: "Serdecznie pozdrawiam Polaków. Zbliża się uroczystość Wszystkich Świętych. Dziękujemy za świadków wiary, którzy za życia byli zjednoczeni z Chrystusem w Miłości, a dziś uczestniczą w Jego chwale. Ich wstawiennictwu i opiece polecam wszystkich wierzących".