Dziewiąty Dzień Judaizmu w Polsce

Słowo biskupa kieleckiego na ogólnopolskie obchody IX Dnia Judaizmu w Kielcach 17. 01. 2006

Drodzy w Chrystusie Panu! Kościół w Polsce po raz dziewiąty obchodzi Dzień Judaizmu. W tym roku centralne obchody tego dnia będą miały miejsce w Kielcach. Dzień ten jest wyrazem dialogu miedzy religiami, zapoczątkowanego przez Jana Pawła II. Pytanie o dialog między Kościołem Katolickim a Judaizmem kieruje nasz wzrok na Sługę Bożego Jana Pawła II. On jest ojcem tego dnia. On jest niezwykłym i pewnym przewodnikiem w dialogu Chrześcijaństwa z Judaizmem. On pierwszy z papieży w 1986 r. nawiedził synagogę w Rzymie, gdzie wypowiedział słowa: chrześcijanie, uznajemy, iż żydowska spuścizna religijna należy ściśle do naszej wiary i nazwał wyznawców religii mojżeszowej braćmi w wierze. Słowa te powtórzył w czasie pielgrzymki do Jerozolimy w Roku Jubileuszowym. Nie dziwią nas tablice Przykazań ustawione tamtego roku w Kielcach na Kadzielni. Wiemy od dziecka o Bogu Stwórcy świata. Wiemy z Biblii, że ojcem wiary w jedynego Boga był Abraham. Nauczamy dziesięciu przykazań spisanych na Mojżeszowych tablicach. Kto nie zna kart Starego Testamentu, ten nie jest zdolny do zrozumienia korzeni Europy, ani jej kultury i sztuki. Kto nie zna ducha Biblii, mądrości tam zawartej i poetycznej modlitwy psalmów, ten nigdy nie zrozumie, jak wiele nas łączy z judaizmem. Przymierze, które Bóg zawarł z odkupionym ludem w Chrystusie, nie unicestwiło ani przymierza z Abrahamem, ani przymierza z Góry Synaj. Bóg zawsze pozostaje wierny. Przypomina nam to Paweł Apostoł: łaski i wezwanie Boże są nieodwołalne (Rz 11,29). Po wielu latach niezrozumienia, doświadczeń, nierzadko krzywd, oskarżeń, stajemy pod tchnieniem Ducha Świętego ramię w ramię ze braćmi w wierze, by chwalić Boga Abrahama, Boga Izaaka, Boga Jakuba i Boga Ojca Jezusa Chrystusa. Hasłem tegorocznych obchodów Dnia Judaizmu są słowa: drodze ku Temu, który nadchodzi. Tę myśl zaczerpnięto z wypowiedzi kard. Ratzingera, obecnego papieża Benedykta XVI. Obecny papież pisał tak: Chrystusa równocześnie łączy i dzieli Izrael i Kościół. Przezwyciężenie tego podziału nie leży w naszej mocy, ale podział ten skupia nas razem na wspólnej drodze ku Temu, który nadchodzi. Świadomi jesteśmy, że ludzkie zabiegi w tym w tym dialogu nie mogą przynieść upragnionych owoców. Nadto uświadamiamy sobie, że pierwszym naszym zadaniem jest modlitwa, by spełniło się Boże pragnienie i aby wszystkie narody zgromadziły się w jedno i jednym głosem wzywały Pana (por. So 3,9). Rozumiemy, że mamy się przybliżać do Chrystusa, a On, który pojednał wszystkich z Bogiem (por. Ef 2,14-16), będzie mógł uczynić to, czego ludzka ręka nie potrafi. Zechciejmy wspomnieć piękną polską przeszłość dialogu z Żydami. Dialog ten miał na imię tolerancja. Polska tolerancja miała swoją praktykę, ustawodawstwo i teorię, które sięgały średniowiecza, a zostały rozwinięte w XVl wieku. Kraje europejskie wypędziły Żydów ze swoich granic. Polska ich przyjęła. Nazywano Polskę heretyków i rajem dla Żydów. W tamtej Polsce ludzi oceniano nie według przynależności wyznaniowej czy kościelnej, ale według moralności i kompetencji. W ojczyźnie naszej było miejsce dla Żydów, Białorusinów, Ukraińców, Litwinów, Tatarów. Ojczyzny przed wrogami bronili także Polacy pochodzenia żydowskiego. Na jednej ławce szkolnej siedzieli uczniowie polscy i żydowscy. O tym należy wspomnieć dla prawdy i sprawiedliwości historycznej. Proszę wszystkich o modlitwę, by dobre i trwałe były owoce dialogu chrześcijańsko-żydowskiego. Łączę się z modlitwą wszystkich diecezjan i na owocny dialog z starszymi w wierze z serca błogosławię: w Imię + Ojca i + Syna i + Ducha Świętego. Amen + Kazimierz Ryczan Biskup Kielecki