Audiencja środowa: O wielkości i dobroci Boga

Papież wezwał do modlitwy w intencji "sióstr i braci, którzy wybrali czystość, ubóstwo i posłuszeństwo jako drogę świętości" oraz do dziękczynienia za powołania do stanu zakonnego. Oto tekst pozdrowień Ojca Świętego do naszych rodaków: "Serdecznie witam obecnych tu Polaków. Jutro będziemy obchodzić dzień życia konsekrowanego. Dziękujmy Bogu za powołania zakonne i prośmy Go, aby wspierał łaską siostry i braci, którzy wybrali czystość, ubóstwo i posłuszeństwo jako drogę świętości. Wam i waszym rodzinom z serca błogosławię. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus". Wcześniej ks. Paweł Ptasznik z Polskiej Sekcji Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej odczytał polskie streszczenie katechezy papieskiej: "Psalm, który dzisiaj rozważamy, jest litanijną modlitwą, skierowaną do Boga, który wchodzi w ludzkie dzieje, aby wynieść całe stworzenie do zbawczej pełni. Dzięki tej obecności nie jesteśmy zdani na łaskę i niełaskę ciemnych mocy, nie jesteśmy osamotnieni w naszej wolności, ale stajemy się uczestnikami działania Boga potężnego i kochającego, który panuje w swoim królestwie. A nie jest to królestwo zbudowane na sile, panowaniu i ucisku, ale na miłosierdziu, czułości, dobroci, sprawiedliwości i łasce". Obecni byli pielgrzymi polscy z różnych diecezji i parafii z naszego kraju, m.in. księża z diecezji sosnowieckiej, przybyli w piątą rocznicę święceń kapłańskich, harcerze oraz osoby indywidualne z Polski i emigracji. Jak zwykle Polacy powitali Ojca Świętego i jego przemówienie z wielką sympatią i entuzjazmem. Na zakończenie audiencji Papież odmówił ze wszystkimi obecnymi Modlitwę Pańską i udzielił im, wraz z obecnymi w Auli biskupami błogosławieństwa apostolskiego. Publikujemy cały tekst papieskiej katechezy: 1. Modliliśmy się przed chwilą słowami Psalmu 145 (144), będącego radosnym wysławianiem Pana, wynoszonego jako władca pełen miłości i czułości, zatroskany o wszystkie swoje stworzenia. Liturgia przynosi nam ten hymn w dwóch różnych częściach, które odpowiadają także dwóm częściom poetyckim i duchowym samego Psalmu. Teraz zatrzymamy się na części pierwszej, obejmującej wiersze od 1 do 13. Psalm zanoszony jest do Pana, wzywanego i opisanego jako "król" (por. Ps 145 [144], 1), wyobrażenie Boga, dominujące w innych hymnach psalmicznych (por. Ps 47 [46]; 93 [92]; 96-99 [95-98]). Co więcej, centrum duchowe naszej pieśni stanowi właśnie intensywna i żarliwa celebracja boskiego majestatu. Powtarza się w niej cztery razy - jak gdyby dla wskazania czterech kardynalnych punktów bytu i historii - hebrajskie słowo malkut, "królestwo" (por. Ps 145 [144], 11-13).