20 lat po historycznej wizycie

Przypominamy przemównie, ktore wygłosił wtedy Jan Paweł II: Panie Główny Rabinie rzymskiej wspólnoty żydowskiej, Panie Przewodniczący Unii Włoskich Wspólnot Żydowskich, Panie Przewodniczący wspólnoty rzymskiej, Panowie Rabini, Drodzy przyjaciele i bracia, Żydzi i chrześcijanie, uczestniczący w tej historycznej uroczystości! 1. Chciałbym przede wszystkim wraz z wami złożyć dziękczynienie i oddać chwałę Panu, który "rozciągnął niebo i założył ziemię" (por. Iz 51,16) i uczynił Abrahama ojcem wielkiego potomstwa, licznego "jak gwiazdy na niebie i jak ziarna piasku na wybrzeżu morza" (Rdz 22, 17; por. 15,5) za to, że zechciał w tajemnicy swojej Opatrzności, by tego wieczoru w waszej Świątyni Większej odbyło się spotkanie wspólnoty żydowskiej, żyjącej w tym mieście od czasów starożytnych Rzymian, z Biskupem Rzymu a zarazem powszechnym Pasterzem Kościoła katolickiego. Pragnę też wyrazić wdzięczność Głównemu Rabinowi, profesorowi Elio Toaffowi, który od pierwszej chwili z radością zaakceptował projekt tej wizyty, a teraz przyjmuje mnie z otwartym sercem i prawdziwą gościnnością. Wraz z nim dziękuję wszystkim członkom rzymskiej wspólnoty żydowskiej, którzy na różne sposoby dołożyli starań, ażeby to spotkanie umożliwić i by stało się zarazem rzeczywistością i symbolem. Zatem dziękuję wam wszystkim. Toda rabba.