Jubileusz Pocieszycieli

Rozpoczyna studia teologiczne w arcybiskupim Seminarium w Pradze (1910-1914), które kończy z wyróżnieniem. Wyświęcony na kapłana 12 lipca 1914 r. przez dwa lata pracuje jako wikariusz w czeskich parafiach. Arcybiskup Pragi Paweł Huyn znając doskonale walory umysłu i serca młodego kapłana, z wielką nadzieją wysyła go na dalsze studia teologiczne do Wiednia, do renomowanej uczelni Frintaneum, która w swojej historii wykształciła wielu przyszłych biskupów i innych dostojników Kościoła. Nikt wtedy nie przypuszczał, że Frintaneum i Wiedeń pośrednio staną się dla ks. Litomiskiego obszarem Bożych natchnień, które w konsekwencji doprowadzą do założenia nowej wspólnoty zakonnej. Niedługo potem Arcybiskup Pragi deleguje ks. Józefa Litomiskiego do Wiednia do pomocy w pracy duszpasterskiej pośród czeskich i słowackich katolików, którzy przebywali na emigracji. Ks. Józef z wielką gorliwością oddaje się głoszeniu Słowa Bożego pośród potrzebujących rodaków, kontynuując jednocześnie wyższe studia; pełni równocześnie posługę szpitalnego kapelana w Rudolfspital. Czescy emigranci ze Wspólnoty św. Metodego spotykali się na nabożeństwach w kościele p.w. Najświętszego Odkupiciela w centrum miasta na Rennweg 63. Po pewnym czasie, kard. Wiednia August Piffl mianuje księdza Józefa Litomiskiego rektorem tego kościoła, który jest miejscem skupienia jeszcze innych wspólnot religijnych: Drużyny Mariańskiej, Wspólnoty św. Zyty, a także Tercjarzy Franciszkańskich. W Europie trwała I wojna światowa. Młody kapłan w całej pełni doświadczał moralnego spustoszenia, jakie ona niosła ze sobą. Pomagając w duszpasterstwie wśród emigrantów czeskich, odwiedzał więzienia i szpitale, służąc kapłańską posługą. Stawał przy łóżkach cierpiących, opuszczonych i umierających żołnierzy i jeńców przywożonych z frontu. Chciał zanieść ewangeliczną radość i pocieszenie wszystkim, którym wojna odebrała nadzieję i zepchnęła na margines życia. W tym duchu modli się i podejmuje osobistą pokutę, aby wynagrodzić cierpiącemu Zbawicielowi za grzechy swoje i całego świata, a bliźnim wypraszać łaskę nawrócenia i pojednania. W tym czasie w Czechach rozwija się młode Zgromadzenie Sióstr Pocieszycielek Boskiego Serca Jezusa. Spotkanie z założycielką Siostrą Różą Vujtechovą nadało planom Ojca Józefa Litomiskiego konkretny kierunek. Po długich modlitwach i konsultacjach, po uzyskaniu poparcia ze strony arcybiskupa Wiednia i ze specjalnym błogosławieństwem papieża Piusa XI, decyduje się utworzyć wspólnotę zakonną Braci Pocieszycieli z Getsemani.