Biskupi polscy dziękują Benedyktowi XVI za pielgrzymkę

Dziękujemy Ci za wszystkie skierowane do nas słowa. Kapłani dziękują Ci za przypomnienie podstawowej prawdy o prymacie Chrystusa w ich życiu i posłannictwie, by służyli bliźnim, zwłaszcza ubogim, słabym i grzesznym. Podczas Eucharystii sprawowanej w Warszawie przypomniałeś wszystkim, że „wiara polega na głębokiej, osobistej relacji z Chrystusem, relacji opartej na miłości tego, który nas pierwszy umiłował. (…) Powierzając się Chrystusowi, nie tracimy nic, a zyskujemy wszystko. W Jego rękach nasze życie nabiera prawdziwego sensu”. Podczas ekumenicznego nabożeństwa podkreśliłeś aktualność modlitwy Pana i naszej modlitwy, aby wszyscy uczniowie Chrystusa stanowi jedno – ut unum sint. Osoby konsekrowane dziękują Ci za słowo skierowane do nich w Częstochowie. Zachęcałeś je, by podtrzymywali zawsze pierwotny entuzjazm, związany z niepowtarzalną przygodą pójścia za Chrystusem i oddania się Jego Królestwu. Kandydaci do kapłaństwa dziękują za wezwanie, by „uczyli się Jezusa”, Jego stylu życia i służenia człowiekowi. Członkowie ruchów kościelnych będą pamiętać o tym, że mają nieść mądrość ewangeliczną „ w świat kultury i pracy, w świat mediów i polityki, w świat życia rodzinnego i społecznego”. Ojcze Święty, Wadowice i Kalwaria Zebrzydowska będą Ci zawsze wdzięczne za nawiedzenie miejsc szczególnie związanych z młodością Twojego Poprzednika. Obecnością i słowem wypowiedzianym w krakowskich Łagiewnikach zaskarbiłeś sobie wdzięczność wszystkich chorych. To oni wspierają Twój Pontyfikat swoimi cierpieniami i upraszają miłosierdzie dla całego Kościoła i świata. Również zaskarbiłeś sobie głęboką wdzięczność wszystkich młodych, z którymi spotkałeś się na rozległych krakowskich Błoniach. Otrzymali od Ciebie mądrą radę: mają budować dom swojego życia na skale, czyli na Chrystusie i na Piotrze. Również wszyscy uczestniczący w niedzielnej Eucharystii w Krakowie będą pamiętać, by „stojąc na ziemi, wpatrywać się w niebo – kierować uwagę, myśl i serce w stronę niepojętej tajemnicy Boga. (…) W niej kryje się ostateczny sens naszego życia”. Przejmującym rozdziałem Twojej pielgrzymki była wizyta w Auschwitz-Birkenau, gdzie ludzkość „przeszła przez ciemną dolinę”, gdzie nazistowska ideologia pogardy dla Boga i dla człowieka zrodziła owoce śmierci o niespotkanej dotychczas skali. Przypomniałeś wszystkim, że w obliczu zła i nienawiści „nasze wołanie do Boga winno jednocześnie przenikać nasze serca, aby obudzić ukrytą w nas obecność Boga – by Jego moc, którą złożył w naszych sercach, nie została stłumiona i zagrzebana w nas przez muł egoizmu, strachu przed ludźmi, obojętności i oportunizmu”. Ojcze Święty, spotkałeś w Polsce Kościół, który Cię rozumie, miłuje i słucha. Ten Kościół widzi w Tobie Namiestnika Chrystusowego na ziemi, towarzyszącego nam w drodze. Pomimo wszystkich naszych słabości, potknięć i niedociągnięć, pragniemy spoglądać w przyszłość z nadzieją. Wiemy, że wszystko jest w ręku Boga. To On jest z nami w cierpliwych zmaganiach o kształt naszego życia osobistego i społecznego, zgodnego z zamysłem Stwórcy. Niezgłębiona miłość Serca Chrystusa uczy nas wrażliwości na potrzeby braci i sióstr, zwłaszcza tych najmniejszych i bezbronnych. Pragniemy trwać w wierze, w nadziei, w miłości, by wraz z całym Kościołem powszechnym budować cywilizację dobra, pojednania, sprawiedliwości i miłosierdzia. Niech nas w tym umacnia Twoje Błogosławieństwo, o które prosimy dla nas i dla wszystkich naszych wiernych. Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi obecni na 336. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski /Poznań – Gniezno 23-25 czerwca 2006 r./ 23 czerwca 2006 r. Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa List ten należy odczytać we wszystkich parafiach w Polsce w niedzielę 2 lipca 2006 r.