List do Papieża w sprawie tradycyjnej liturgii

Publikujemy cały tekst listu: Jesteśmy z Tobą, Ojcze Święty Deklaracja w sprawie uwolnienia liturgii tradycyjnej 1. W związku z coraz liczniejszymi oświadczeniami bliskich współpracowników Ojca Świętego, potwierdzającymi jego wolę przywrócenia do pełni praw i swobody używania liturgii tradycyjnej rytu rzymskiego, my, wierni świeccy Kościoła rzymskokatolickiego, pragniemy wyrazić publicznie naszą nadzieję i wdzięczność. Pragniemy także potwierdzić solidarność z Papieżem, który już na wiele lat przed wstąpieniem na Stolicę Świętego Piotra podejmował starania o to, by czcigodne formy liturgiczne przekazywane w długiej tradycji i zatwierdzone uroczyście przez św. Piusa V „zgodnie z rytami i zwyczajami Kościoła Rzymskiego” (Św. Pius V, bulla Quo primum z 1570), zostały „zachowane jako skarb dla Kościoła dnia dzisiejszego i jutra” (por. kard. Joseph Ratzinger, podsumowanie Dni Liturgicznych w Fontgombault w 2001 roku). 2. Zapowiadane uwolnienie liturgii tradycyjnej, czyli klasycznego rytu rzymskiego, odbieramy jako potwierdzenie zasady, którą przypomina, słowami Soboru Watykańskiego II, ogłoszony przez Sługę Bożego papieża Jana Pawła II Katechizm Kościoła Katolickiego: „święta Matka Kościół uważa za równe w prawach i godności wszystkie prawnie uznane obrządki i chce je na przyszłość zachować i zapewnić im wszelki rozwój” (KKK, 1203; Sacrosanctum Concilium, 4). Tę zasadę Kościoła przypomniał w swoim czasie kardynał Joseph Ratzinger, oświadczając, iż „Sobór zarządził reformę ksiąg liturgicznych, ale nie zakazał ksiąg wcześniejszych” (konferencja z 24 X 1998 do uczestników pielgrzymki z okazji motu proprio Ecclesia Dei). Wszystko wskazuje na to, iż zbliżamy się dziś do rozwiązań, które pozwolą zabłysnąć tym słowom pełniejszym blaskiem. 3. Gorąco dziękujemy Ojcu Świętemu za jego wszystkie dotychczasowe gesty zrozumienia, otwartości i szacunku względem „nastawienia tych, którzy czują się związani z liturgiczną tradycją łacińską” (Jan Paweł II, motu proprio Ecclesia Dei, 6 c). Gesty te wpisują się i przedłużają linię postępowania Sługi Bożego Jana Pawła II, który już niemal dwadzieścia lat temu apelował do biskupów i pełniących posługę duszpasterską w Kościele o „decyzje mające na celu zagwarantowanie szacunku dla słusznych życzeń”, wyrażanych przez „katolików, którzy żywią przywiązanie do niektórych dawnych form liturgii i dyscypliny tradycji łacińskiej” (Jan Paweł II, motu proprio Ecclesia Dei, 5 c).