Abp Życiński zaznaczył, że szczególne znaczenie ma dialog prowadzony między światem nauk przyrodniczych oraz przedstawicielami filozofii i teologii, w okresie, "gdy narastają postawy antyintelektualne, zaś dziedzictwo oświecenia usiłuje się przedstawiać przede wszystkim jako źródło iluzji i rozczarowań".
Metropolita lubelski podkreślił także, że w krajach rozwijających się, kard. Poupard inspiruje tworzenie ośrodków kultury katolickiej. "W polskich warunkach doświadczaliśmy w okresie komunizmu, jak doniosłe potrafi być oddziaływanie podobnych ośrodków. W czasach, gdy usiłowano narzucać instytucjonalnie marksizm jako główną ideologię, dzięki oddziaływaniu tzw. Klubów Inteligencji Katolickiej kształtowały się elity gromadzące twórców znanych zarówno z niezależności intelektualnej, jak i z otwartości na dialog. Wypracowanie nowych modeli tej tradycji może odegrać ważną rolę zarówno w krajach rozwijających się, jak i w środowiskach, gdzie chrześcijaństwo bywa usuwane na margines zainteresowań kulturowych" - zauważył.
Metropolita lubelski przywołał również zainteresowanie kard. Pouparda dialogiem interdyscyplinarnym, który "stwarza szansę wypracowania komplementarnych ujęć i prowadzi do budowania wspólnoty między środowiskami akademickimi".
Kard. Poupard w przemówieniu omówił znaczenie i aktualność relacji pomiędzy Kościołem a kulturą. Przypomniał, że dialog to "relacja żywa, udoskonalająca, w której fundamentem wzajemnego oddziaływania podmiotów jest pragnienie poznawcze, otwarte, pokorne, pełne szacunku, wolne od przesadów, skierowane na prawdę".
"Otwarcie na drugą osobę, pobudzone poszukiwaniem prawdy i ciekawością drugiego , usposabia człowieka do uważnego słuchania i ochrania wydarzenie dialogiczne od ryzyka popadnięcia w niezrozumiały monolog, który wznosi mury podziałów zamiast pomagać w ich usuwaniu. Doświadczyliśmy dramatu takiej logiki, która przez niemal 50 lat po zakończeniu II wojny światowej izolowała całe narody, wznosząc nie tylko mury niezrozumienia ideowego, lecz konstruując kamienne mury poddane permanentnej kontroli - mówił francuski kardynał.
Podkreślił, że wiele z tych murów runęło "dzięki historycznemu wkładowi, jaki wniósł nieprzerwany i owocny wysiłek Jana Pawła II, który z ogromną wytrwałością promował dialog i osobiście zaangażował się w propagowanie kultury dialogu".
"Logika dialogu dziś bardziej niż kiedykolwiek ujawnia się jako konieczna w relacjach pomiędzy państwami, organizacjami międzynarodowymi, kulturami i religiami, pomiędzy religiami, Kościołem a kulturą - podkreśli nowy doktor hc KUL. - Zaangażowanie Kościoła na rzecz logiki czy kultury dialogu czerpie inspirację z przekonania, że przesłanie ewangeliczne ma moc, by oświecić wszystkie stworzenia i działać jako zbawczy zaczyn jedności i pokoju w całej ludzkości - mówił kard. Poupard.
Francuski purpurat podkreślił, że "naturalne otwarcie na dialog" Kościoła rozwinęło się już u jego początków, a proces przenikania kultur przez Ewangelię nie może być pojmowany jedynie jako rozszerzający się fenomen kulturowy, bo dotyczy "najbardziej głębokiej intymności człowieka", której dotyka Ewangelia, by przemienić jego samego i jego kulturę.
Dzięki temu procesowi, mówił laureat, współcześni chrześcijanie są "spadkobiercami wielorakich pojęć całkowicie oryginalnych", takim pojęciem jest np. pojęcie osoby, przekształcane na skutek spotkania kultur, które dzięki chrześcijaństwu otrzymało rys całkowicie wyjątkowy.
Laureat wspomniał o nieustannym nawoływaniu Jana Pawła II do odnowienia dialogu Kościoła z kulturą. O wadze tego dialogu świadczy także powołanie w 1982 r. Papieskiej Rady Kultury. Jak podkreślił kard. Poupard, Ojciec święty wskazywał, że wiara, która nie staje się kultura, nie jest wiarą w pełni przyjętą. "Realizować taki ideał dialogu w życiu własnym i wraz z innymi w życiu wspólnot chrześcijańskich, oznacza prawdziwe odkrycie i realizację powołania chrześcijańskiego. Wiara chrześcijańska w pełni doświadczona i hojnie współdzielona w procesie dialogu ma moc witalną dla świata" - mówił kard. Poupard.
Paul Poupard urodził się 30 lipca 1930 r. w Bouzillé we Francji. Święcenia kapłańskie przyjął 18 grudnia 1954 r., po czym podjął działalność dydaktyczną i kontynuował studia. Doktorat z teologii i historii uzyskał na Sorbonie, na podstawie rozprawy odnoszącej się do relacji między rozumem a wiarą oraz między Kościołem a państwem.
W latach 1959-71 pracował w Sekretariacie Stanu i jako kapelan w Instytucie św. Dominika w Rzymie. Podczas Soboru Watykańskiego II asystował papieżom Janowi XXIII i Pawłowi VI.
Po powrocie do Francji przez 10 lat pełnił funkcję rektora Instytutu Katolickiego w Paryżu. 2 lutego 1979 r. został mianowany biskupem tytularnym w Usula i biskupem pomocniczym Paryża. W kwietniu 1979 r. mianowany członkiem Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów. Funkcję biskupa pomocniczego sprawował do 27 czerwca 1980 r., kiedy Jan Paweł II mianował go arcybiskupem i powierzył mu godność wiceprzewodniczącego Sekretariatu ds. Niewierzących.
Dwa lata później został przewodniczącym Komitetu Wykonawczego nowo powołanej Papieskiej Rady ds. Kultury. Do 4 kwietnia 1993 r. pracował jako przewodniczący Papieskiej Rady do spraw Dialogu z Niewierzącymi, która została po 4 kwietnia 1993 r. włączona w struktury Papieskiej Rady ds. Kultury. Tą Radą kierował od 1988 r.
Na konsystorzu 27 maja 1985 r. Jan Paweł II mianował go kardynałem i powierzył mu kościół tytularny - bazylikę Św. Praksedy.
W marcu 2006 r. papież Benedykt XVI zdecydował o połączeniu Papieskiej Rady ds. Dialogu Międzyreligijnego z Papieską Radą ds. Kultury i mianował kard. Paula Pouparda przewodniczącym powstałej w ten sposób nowej Papieskiej Rady ds. Dialogu Międzyreligijnego.
Kard. Poupard to członek wielu towarzystw kulturalnych i naukowych, nagrodzony przez Akademię Francuską, kawaler Legii Honorowej. Doktor honoris causa uniwersytetów w Louvain, Fu Jen (Taiwan), Aix-en-Provence, Bukareszcie, Budapeszcie, Quito, Puebla de los Angeles i Santiago de Chile.
