Nosowski: Dokument nieco jednostronny

Publicysta sugeruje, aby dokument ten czytać łącznie z ""Memoriałem Episkopatu Polski w sprawie współpracy niektórych duchownych z organami bezpieczeństwa...", z ubiegłego roku. Według red. Nosowskiego, istotny jest tytuł dokumentu krakowskiej Komisji: "Prawda i odpowiedzialność". Jednak - jak zauważa - jego treść bardziej dotyczy " miłosiernego podejścia do osób, które współpracowały, czy są podejrzane o współpracę ze Służbą Bezpieczeństwa. Natomiast dużo mniej dokument ten mówi o znaczeniu prawdy. Mowa jest jedynie o niebezpieczeństwach związanych z jej ujawnianiem. Dlatego sugeruje, aby czytać ten dokument łącznie z "Memoriałem Episkopatu Polski w sprawie współpracy niektórych duchownych z organami bezpieczeństwa w Polsce w latach 1944 - 1989", z sierpnia ubiegłego roku, który był przygotowany również przez krakowską Komisję "Pamięć i Troska" - podkreśla Nosowski. Przypomina, że o ile w "Memoriale Episkopatu Polski " była mowa o konieczności dochodzenia do prawdy, o złu współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa i o złamanych sumieniach współpracowników, to w dokukmencie "Prawda i odpowiedzialność" mowa jest o "drugiej stronie medalu". - Te dwa dokumenty czytane łącznie tworzą dla mnie całość, z którą chętnie utożsamiałbym się. Natomiast sam dokument pt. "Prawda i odpowiedzialność" jest moim zdaniem jednostronny. Wynika z niego, że najlepiej nie mówić nic o innych, chyba że tylko dobrze, co jest może pięknym założeniem, ale nie jest to założenie ewangeliczne" - uważa Nosowski. - Przypomnijmy, że sam Pan Jezus mówił źle o innych ludziach, gdy była taka potrzeba. Mówił "groby pobielane" do faryzeuszy, wyganiał przekupniów ze Świątyni. Nie można zapominać o tym aspekcie jego postawy jeśli mówimy o tym, jak go naśladować - podkreśla Nosowski. W jego ocenie, słabość krakowskiego dokumentu polega na tym, że choć słusznie wskazuje on na niebezpieczeństwa, jakie mogą być związane z procesem ujawniania informacji o współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa w okresie PRL, to brakuje sugestii w jaki sposób można by ujawniać prawdę w sposób dobry moralnie. Nosowski wyraził też obawę, że gdyby literalnie zastosować wszystkie zastrzeżenia dokumentu, "Prawda i odpowiedzialność" zwłaszcza te mówiące o tym, że "nagłaśnianie zła staje się przyczyną jego powiększenia" i "zniesławianie siebie przez samoobmowę jest niegodziwe moralnie", to nie byłby możliwy rachunek sumienia Kościoła, jedno z fundamentalnych dokonań pontyfikatu Jana Pawła II gdyż uznanoby go za nagłaśnianie zła sprzed lat a czasem sprzed wieków. Nie byłaby możliwa szczera, uczciwa publiczna pokuta przez publicznych grzeszników, gdyż "zniesławianie siebie przez samoobmowę" uznano by za niegodziwe moralnie - zauważa Nosowski.