Szklana produkcja ludzi

Kościół ma obowiązek przypominania katolikom swojej nauki i wypływających z niej zasad. Nikomu ich nie narzuca. Ale wybór przynależności do wspólnoty wierzących zobowiązuje. W przeciwnym razie grozi nam utworzenie Kościoła obrządku prywatnego, który z Chrystusem niewiele ma wspólnego. W zakończeniu ks. Nęcek zwraca uwagę: Warto jeszcze dodać, że co pewien czas sonduje się społeczeństwo. Raz rzuca się hasło refundacji środków antykoncepcyjnych, innym razem mówi się o refundacji in vitro. Zgodnie z tą logiką płodność i bezpłodność należałoby uznać za chorobę, w zależności od życiowych planów danej osoby. Dlatego warto zapytać, – kiedy będą w większości refundowane specyfiki leczące choroby serca, nerek i różnego rodzaju nowotworów, gdyż takich schorzeń jest najwięcej? I do tanich wcale nie należną! Nawiasem mówiąc – jak wspomniał abp Kazimierz Nycz – warto uprościć przepisy adopcyjne i promować adopcje, gdyż osierocone dzieci czekają na bezinteresowną miłość. W tym samym numerzez Rzeczpospolitej zamieszczono tekst filozofa prof. Jacka Hołówki, w ktorym czytamy m. in.: Jedynym dobrym argumentem, by nie refundować zabiegu in vitro z publicznych pieniędzy, było w przeszłości zastrzeżenie, że ogólny budżet NFZ jest niewystarczający. Jeśli jednak nowa minister zdrowia deklaruje dziś, iż jest się w stanie porozumieć z NFZ, tak by znalazły się na to pieniądze, to jest to informacja wspaniała. (...) Najczęściej przytaczane argumenty przeciw samemu zapłodnieniu in vitro, będąc całkowicie doktrynalnymi i dogmatycznymi, a ponadto obarczonymi błędem logicznym, zupełnie mnie nie przekonują. Bo jeśli głównym argumentem jest, że podczas zapłodnienia in vitro zabija się ileś niewykorzystanych zarodków, a przecież od momentu połączenia dwóch komórek mamy do czynienia z człowiekiem, to logika wymaga, aby stwierdzić, że zanim te dwie komórki się połączą, mamy do czynienia z półczłowiekiem – plemnik jest półczłowiekiem i komórka jajowa także.