Rektor KUL o głoszeniu Ewangelii

W odniesieniu do cierpienia Ojciec św. pisze, że możemy z nim walczyć, starać się je ograniczyć, ale nie możemy go wyeliminować. "Właśnie tam, gdzie ludzie, usiłując uniknąć wszelkiego cierpienia, starają się uchylić od wszystkiego, co może powodować ból, tam, gdzie chcą zaoszczędzić sobie wysiłku i bólu związanego z prawdą, miłością, dobrem, staczają się w życie puste, w którym być może już prawie nie ma bólu, ale coraz bardziej dominuje mroczne poczucie braku sensu i zagubienia. Nie unikanie cierpienia ani ucieczka od bólu uzdrawia człowieka, ale zdolność jego akceptacji, dojrzewania w nim, prowadzi do odnajdywania sensu przez zjednoczenie z Chrystusem, który cierpiał z nieskończoną miłością" (37). "Kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony". Św. Szczepan swoim życiem najgłębiej naśladował Chrystusa. Nie unikał cierpienia, wytrwał do końca, w ostatnich chwilach życia modlił się za swych prześladowców przebaczał im. Podobnie jak św. Szczepan, wierząc w Chrystusa i mając nadzieję na życie wieczne, w odległej i bliskiej przeszłości, postępowały rzesze męczenników i liczne ofiary systemów totalitarnych XX wieku. Jedną z nich był 22-letni bł. Bartolomé Blanco Márquez, skazany na śmierć i rozstrzelany podczas wojny domowej w Hiszpanii w 1937 r. za to tylko, że był katechetą i sekretarzem Akcji Katolickiej w swojej rodzinnej miejscowości. Z więzienia w jednym z listów do najbliższych napisał: "Niech to będzie moja ostatnia wola: przebaczenie, przebaczenie, przebaczenie. Proszę więc, pomścijcie mnie zemstą chrześcijanina: odpłaćcie dobrem wszystkim tym, którzy chcieli mi uczynić zło". Rodzina zastosowała się do jego prośby, a po siedemdziesięciu latach jego chrzestna córka powiedziała: "Moi rodzice znali nazwiska oprawców i chociaż po wojnie namawiano ich, by je ujawnili, oni zabrali swoją tajemnicę do grobu". Drodzy Bracia i Siostry! Misja głoszenia słowem i życiem współczesnemu światu Ewangelii nadziei jest także wielkim wyzwaniem dla społeczności akademickiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. W tym roku Uniwersytet rozpoczął 90. rok działalności w służbie Boga i Ojczyzny. Z dumą patrzymy na minione lata i dziękujemy Bogu za gorliwych i pełnych poświęcenia nauczycieli akademickich, pracowników administracji i wspaniałą młodzież. Dziękujemy Opatrzności Bożej za wszystkich Przyjaciół i Dobroczyńców w kraju i za granicą, Episkopatowi Polski, Duchowieństwu, Siostrom Zakonnym, Władzom Państwowym i Samorządowym oraz krajowym i zagranicznym uniwersytetom, za wielorakie duchowe, naukowe i materialne wsparcie udzielane naszej Alma Mater, dzięki czemu mogliśmy realizować nasze cele i zadania naukowo-dydaktyczne i wychowawcze. W szczególny sposób dziękujemy Bogu za dar obecności i nauczania Sługi Bożego Jana Pawła II w naszym Uniwersytecie jako Profesora i jako Papieża. To On zostawił nam przesłanie: "Uniwersytecie, służ Prawdzie!" W miarę naszych sił i możliwości staramy się je realizować, pamiętając też o zadaniach w dziedzinie ewangelizacji życia społecznego i w dziedzinie kultury. Wszystkim Przyjaciołom, Dobroczyńcom i Absolwentom Uniwersytetu składam najserdeczniejsze życzenia świąteczne i noworoczne. Niech Nowonarodzony, Pan i Zbawiciel, hojnie obdarza swymi łaskami, darzy szczęściem i pomyślnością oraz budzi i podtrzymuje w naszych sercach gorące pragnienie chwały nieba. ks. prof. dr hab. Stanisław Wilk SDB rektor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II