Prymas Polski, nuncjusz apostolski w naszym kraju, arcybiskupi i biskupi przybyli 21 czerwca do Łowicza na uroczystości związane z 80. urodzinami bp. Alojzego Orszulika. Jubilat był pierwszym ordynariuszem diecezji łowickiej.
Podczas Mszy św. w katedrze obecni byli kard. Józef Glemp, arcybiskupi: Józef Kowalczyk – nuncjusz apostolski w Polsce, Henryk Muszyński i Szczepan Wesoły z Gniezna, Władysław Ziółek z Łodzi oraz biskupi: Stanisław Budzik – sekretarz generalny KEP, Bronisław Dembowski – senior włocławski, Tadeusz Pikus z Warszawy, Henryk Tomasik z Siedlec i obecny ordynariusz łowickiej bp Andrzej Dziuba. Homilię wygłosił biskup-nominat warszawsko-praski abp Henryk Hoser, który - podobnie jak bp Orszulik - jest pallotynem. Kaznodzieja zwrócił uwagę na duchowość św. Wincentego Pallotiego, która miała wpływ na życie i działalność jubilata. "Uniwersalizm świętego daje jego duchowym synom otwartość na dokonywanie dzieł ku rozwojowi ewangelizacji" - powiedział. Biskup-nominat podkreślał zasługi jubilata w budowaniu diecezji łowickiej, ale również w procesie tworzenia demokratycznej Polski. Mszę św. poprzedziła konferencja zorganizowana przez Mazowiecką Wyższą Szkołę Humanistyczno-Pedagogiczna w Łowiczu: „Działalność ks. Biskupa Alojzego Orszulika na tle przemian ustrojowych lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych”. Wykłady wygłosili m.in. prof. dr hab. Andrzej Stelmachowski, który mówił o „Drodze do niepodległości i demokracji w Polsce” i prof. dr hab. Wiesław Chrzanowski - „Stanowienie prawa a zasada bezstronności władz publicznych wobec światopoglądu i religii”. Swoje przedłożenia zaprezentowali także: min. Adam Tański, min. Jacek Ambroziak, mgr inż. Zbigniew Komorowski i pos. Andrzej Wielowieyski. Alojzy Orszulik urodził się 21 czerwca 1928 r. w Baranowicach koło Żor w diecezji katowickiej w rodzinie robotniczej. Przed wybuchem II wojny światowej ukończył 4 klasy polskiej szkoły powszechnej. W czasie okupacji pracował w zakładzie stolarskim, a po wojnie przez trzy lata pracował zawodowo, działając jednocześnie w Sodalicji Mariańskiej. W 1948 r. wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (pallotynów) w Chełmnie nad Wisłą i po 3 latach zdał tam maturę. Wkrótce potem rozpoczął nowicjat pallotyński w Ząbkowicach Śląskich, następnie odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Ołtarzewie, gdzie 22 czerwca 1957 r. (nazajutrz po swych 29. urodzinach) przyjął święcenia kapłańskie z rąk kard. Stefana Wyszyńskiego. W latach 1958-1961 studiował na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, po czym wykładał ten przedmiot w swym dawnym seminarium w Ołtarzewie. Od 1962 pracował w Sekretariacie Episkopatu Polski, najpierw jako referent, a w latach 1968-83 jako kierownik Biura Prasowego Episkopatu. W tym charakterze przez 31 lat był najbliższym współpracownikiem abp. Bronisława Dąbrowskiego, sekretarza generalnego KEP. Zyskał też wielkie zaufanie prymasa Wyszyńskiego, z którym bardzo blisko współpracował, zwłaszcza w zakresie stosunków państwo-Kościół. W 1974 Paweł VI mianował go konsultorem Papieskiej Rady ds. Środków Społecznego Przekazu; stanowisko to piastował do 1994. W listopadzie 1980 został członkiem-sekretarzem Komisji Wspólnej Przedstawicieli Episkopatu Polski i Rządu PRL, brał udział w przygotowaniach kolejnych pielgrzymek papieskich do Polski, począwszy od pierwszej w 1979 (jako szef Biura Prasowego). W Konferencji Episkopatu Polski pełnił też funkcje sekretarza pomocniczego (od 1983), wiceprzewodniczącego Komisji ds. Środków Społecznego Przekazu, członka Komisji ds. Wydawnictw Kościelnych. Był też kościelnym asystentem w Kościelnym Komitecie Rolniczym. W 1987 znalazł się w składzie Komisji Mieszanej Stolicy Apostolskiej i Episkopatu Polski ds. nawiązania stosunków dyplomatycznych między Watykanem a Polską. Uczestniczył w rozmowach w Magdalence i w obradach Okrągłego Stołu. W latach 1989-1994 był zastępcą sekretarza Episkopatu Polski, od 1994 przewodniczył Komisji Episkopatu ds. Środków Społecznego Przekazu. Brał także udział w pracach Komisji Prawnej Episkopatu i Komisji Wspólnej Episkopatu Polski i Rządu oraz Kościelnej Komisji Konkordatowej. 8 września 1989 r. Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji siedleckiej; sakrę nowy biskup przyjął 8 grudnia tegoż roku w katedrze w Siedlcach z rąk prymasa Polski kard. Józefa Glempa oraz abp. Bronisława Dąbrowskiego i biskupa siedleckiego Jana Mazura. Przyjął zawołanie biskupie "Christo in aliis servire" (Służyć Chrystusowi w innych). 25 marca 1992 r. został pierwszym biskupem utworzonej w tym dniu diecezji łowickiej. Zorganizował tam struktury administracyjne, reaktywował prastarą kapitułę archikolegiacką i powołał do życia Wyższe Seminarium Duchowne. 27 marca 2004 roku ustąpił z urzędu ordynariusza. 8 grudnia 2003 r. otrzymał tytuł honorowego obywatela miasta Łowicza.
Rusza również pilotażowy program przekazywania zasiłków na specjalną kartę płatniczą.
Tornistry trafią do uczniów jednej ze szkół prowadzonych przez misjonarki.
Caritas rozpoczęła zbiórkę na remont Ośrodka dla osób w kryzysie bezdomności w Poznaniu.
"Nikt (nikogo) nie słucha" - powiedział szef sztabu UNFICYP płk Ben Ramsay. "Błąd to kwestia czasu"
Wydarzenie mogło oglądać na ekranach telewizorów ponad 500 milionów ludzi na całym świecie.