Prawdziwym „świętym miejscem" Boga jest człowiek

- Czy opisujecie tylko miejsca święte chrześcijaństwa, czy piszecie także o innych religiach, np. o islamie czy buddyzmie? M. Mejzner SAC: Jeżeli Bóg jest jeden, to, jak uczy nas Sobór Watykański II, do Kościoła, w szerokim słowa tego rozumieniu, należą również wyznawcy innych religii, a nawet ludzie dobrej woli, którzy nie z własnej winy nigdy Chrystusa nie poznali. Ta szeroka formuła, którą Sobór Watykański II określił Kościół, pozwala nam spojrzeć w duchu dialogu w kierunku innych religii. Nie zdarza się jednak często, by nasz miesięcznik za pierwszoplanowy temat brał inne religie. W maju powstał numer o Tybecie. Gros pisma stanowiły artykuły o sytuacji Tybetu, o jego historii, religiach, różnych uwarunkowaniach społeczno-politycznych. Przed Olimpiadą w Pekinie temat stał się bardzo aktualny. Ten numer „Miejsc Świętych” pokazał jednak nie tyle ostatnie wydarzenia, chociażby manifestacje na rzecz wolnego Tybetu, co szeroką perspektywę, tradycje i zwyczaje Tybetu. - Tematy, które podejmujecie na swych łamach, wymagają sporej wiedzy. Kim są wasi autorzy? M. Mejzner SAC: Zazwyczaj staramy się docierać do osób, które w danej dziedzinie są specjalistami. W numerze o krainie Jeziora Galilejskiego jeden z wiodących artykułów napisał ks. prof. Waldemar Chrostowski, ceniony polski biblista. Staramy się docierać do takich ludzi, którzy na dany temat mają ogromną wiedzę bądź są naszymi przewodnikami i miejsca, o których piszą, znają od podszewki. Oprócz wiedzy teoretycznej mają ogromną wiedzę praktyczną, która może się przydać pielgrzymującym. - „Miejsca Święte” są wydawane na bardzo dobrym papierze, przyciągają oko doskonałymi zdjęciami. Forma pisma jest obecnie także bardzo ważna... M. Mejzner SAC: Staramy się, aby obok bogactwa treściowego pismo było ładnie i estetycznie wydane. Wówczas się po nie chętniej sięga. Nasi czytelnicy ten miesięcznik gromadzą, nie wyrzucają poszczególnych numerów, tylko na przestrzeni lat tworzą sobie własną biblioteczkę. Dla mnie, jako nowego odpowiedzialnego za pismo, jest to niezwykle budujące. Utwierdza mnie też, by ten wysoki poziom utrzymać. - Miesięcznik powstał z inicjatywy ks. Romana Tkacza SAC, który obecnie jest dyrektorem biura pielgrzymkowego księży pallotynów. Pałeczkę w kierowaniu „Miejscami Świętymi” przejął teraz Ksiądz. Jakie plany? M. Mejzner SAC: „Miejsca Święte” ukazują się od 1997 r. Jest to jednak pismo, które powstało z przekształconej „Królowej Apostołów”. W tym roku obchodzimy ważny jubileusz, bo pierwszy numer „Królowej Apostołów” ukazał się w 1908 r. Dla mnie to jest ogromne zobowiązanie. Tym większe, że w Polsce jest to jedyne ogólnopolskie pismo wydawane na tak szeroką skalę przez pallotynów. Moim pragnieniem jest znajdowanie wciąż ciekawych tematów i atrakcyjne ich prezentowanie. Kolejnym marzeniem jest na pewno chęć dotarcia do szerszego grona czytelników. Obecnie jest to pismo niszowe, a zasługuje na to, by dotrzeć do wielu innych ludzi. - Do współpracy zachęcacie pielgrzymów i waszych czytelników. Dużą popularnością cieszą się organizowane przez was konkursy, chociażby na wspomnienia z pielgrzymki. Czy jest to próba stworzenia pewnego środowiska? M. Mejzner SAC: Wśród naszych autorów, obok specjalistów, pojawiają się również pielgrzymi. Na razie dzieje się tak okazjonalnie, ale chciałbym, by była to w naszym miesięczniku stała rubryka „Piórem pątnika”. To są bardzo cenne artykuły, wielokrotnie bardzo osobiste świadectwa. W numerze czerwcowym pani Bożena opisuje historię swego nawrócenia. Jest to niezwykle budujące. Świadczy o tym, że to miejsce święte, jakim jest człowiek, jest wciąż tajemnicze, że drogi Boże do ludzkiego serca są rzeczywiście niezbadane, ale wciąż żywe. Dlatego też nasz miesięcznik skierowany jest do ludzi na całym świecie. Pokazuje miejsca święte nie tylko w Polsce, ale i w najdalszych zakątkach naszego globu. Jesteśmy wszędzie tam, gdzie gromadzą się ludzie wierzący, zwłaszcza katolicy.