W ciszy jest mój Bóg

Niesłyszący pielgrzymi spotkają się przed jasnogórskim sanktuarium o godz. 9.00. W mniejszych grupach, w towarzystwie wolontariuszy, będą zwiedzać Bastion św. Rocha. O godz. 11.00 wysłuchają prezentacji o Jasnej Górze – sanktuarium przedstawi o. Franciszek Morgiel. Centralnym punktem pielgrzymki będzie południowa Eucharystia w bazylice jasnogórskiej pod przewodnictwem bp. Antoniego Długosza, sufragana archidiecezji częstochowskiej. Biskup posługuje się językiem migowym, będzie więc migał swoje pozdrowienia i homilię. Po zakończeniu Mszy św. głuchoniemi nawiedzą Cudowny Obraz Matki Bożej, gdzie odnowiony zostanie Akt Zawierzenia. Jak wyjaśnia ks. Artur Stopikowski, duszpasterz głuchoniemych w archidiecezji częstochowskiej i organizator ogólnopolskiej pielgrzymki, duszpasterstwo niesłyszących i słabo słyszących nie sprowadza się tylko do sprawowania funkcji liturgicznych i religijnych. – Kapłani są dyspozycyjni dla swoich podopiecznych, którzy bardzo często potrzebują wsparcia i pomocy nawet przy załatwianiu spraw w urzędzie. Poruszanie się po instytucjach to dla tej grupy niepełnosprawnych prawdziwa droga przez mękę – mówi. Kościół w Polsce ma znaczny wkład w działalność na rzecz osób niesłyszących. Pierwszą szkołę dla dzieci głuchych założył w 1817 r. ks. Jakub Falkowski, pijar. Także pierwszy słownik języka migowego w Polsce, wydany w 1879 r., został opracowany przez księży – Józefa Hollaka i Teofila Jagodzińskiego. Specjalistyczne duszpasterstwo głuchych i głuchoniemych zostało zapoczątkowane w 1905 roku w diecezji katowickiej, gdzie głuchoniemi utworzyli stowarzyszenie pod nazwą: „Katolicki Związek Głuchoniemych pod wezwaniem św. Józefa”. Nabożeństwa dla głuchych z Katowic i okolicy zainicjował w roku 1909 ks. Jan Wodarz. Od 1953 roku z inicjatywy ks. Konrada Lubosa i ks. Jana Urbaczki w Domu Prowincjalnym Sióstr Służebniczek w Katowicach-Panewnikach zaczęto organizować kursy dla duszpasterzy głuchoniemych. Inicjatywa ta spotkała się z uznaniem władz Kościoła Katolickiego w Polsce i 22 lutego 1958 roku prymas Polski kard. Stefan Wyszyński powołał Ogólnopolski Sekretariat Duszpasterstwa Głuchoniemych. Jego przewodniczącym został ks. Konrad Lubos, który w 1963 roku został też przez Episkopat powołany na krajowego duszpasterza głuchoniemych (funkcję tę pełnił do 1992 r.). Sekretariat posiadał także swojego opiekuna z ramienia Episkopatu Polski był nim bp Herbert Bednorz z Katowic. Siedzibą Sekretariatu była Kuria Diecezjalna w Katowicach. Obecnie prace duszpasterstwa głuchoniemych w Polsce koordynuje Krajowa Centrala Duszpasterstwa Głuchoniemych, której dyrektorem – a zarazem krajowym duszpasterzem głuchoniemych - jest ks. Jan Sołtysik. Opiekunem z ramienia Episkopatu Polski jest abp Damian Zimoń. W 1992 r. metropolita katowicki wydał dokument „Promemoria w sprawach duszpasterstwa głuchoniemych w Polsce”, określający zadania, jakie stawia się przed duszpasterzem niesłyszących i zalecający kandydatom na to stanowisko nie tylko ukończenie seminarium duchownego, lecz także kierunku surdopedagogicznego w uczelni pedagogicznej oraz pełnego dostępnego kształcenia w zakresie języka migowego.