Wizyta "ad limina" biskupów Panamy

Panama, choć jest niewielkim jak na amerykańskie warunki krajem (75 000 km²), ma jednak znaczenie strategiczne z uwagi na przesmyk między oceanami Atlantyckim i Spokojnym. Na tym tle właśnie należy rozumieć odłączenie się tego terenu od Kolumbii w 1903 r. i jego niepodległy byt państwowy naznaczony silną zależnością od Stanów Zjednoczonych kontrolujących do 2000 r. Kanał Panamski. Ponad 80 proc. trzymilionowej ludności Panamy stanowią katolicy. Podobnie jak w przypadku innych krajów regionu, dzieje ewangelizacji sięgają tam pierwszej poł. XVI w. Obecnie miejscowa struktura kościelna obejmuje jedną prowincję, w której skład wchodzą: stołeczna archidiecezja, 5 diecezji, jedna prałatura terytorialna oraz wikariat apostolski. Głównym wyzwaniem, przed którym stoi panamski Kościół, jest paradoksalna sytuacja społeczno-ekonomiczna kraju, który notuje około 10-procentowy wzrost gospodarczy, a jednocześnie 40 proc. jego mieszkańców żyje w skrajnej nędzy. Dołączają się do tego typowe problemy regionu, jak przemoc, przestępczość wśród młodzieży czy szerzenie się sekt. Biskupi krytycznie odnoszą się do opiekuńczych inicjatyw ze strony państwa, które co prawda załatwiają część palących kwestii, jednak w dłuższej perspektywie rodzą społeczną i ekonomiczną bierność. Innymi zagadnieniami są: brak pogłębienia wiary u panamskich katolików oraz pośrednie ataki na instytucje małżeństwa i rodziny. Odpowiedzią na te wyzwania ma być ogłoszenie w Panamie w najbliższy Wielki Post misji kontynentalnej postulowanej przez konferencję z Aparecidy.