Moskwa: Poświęcenie luterańskiej katedry

W uroczystości udział wziął zwierzchnik Kościoła luterańskiego w Polsce, bp Janusz Jagucki, który w imieniu naczelnych władz Kościoła luterańskiego w Polsce przekazał okolicznościowe pozdrowienia, oparte na haśle biblijnym 2009 roku: Co niemożliwe jest u ludzi, możliwe jest u Boga (Łk 18, 27). Zawarł w nich również życzenia, aby katedra św. Piotra i Pawła, tak jak niegdyś budziła podziw oraz zachwyt, a życie parafialne mogło się dynamicznie rozwijać ku Bożej chwale. Ks. bp J. Jagucki był jedynym zagranicznym biskupem, biorącym udział w tych uroczystościach. Historia parafii Św. Piotra i Pawła w Moskwie jest dosyć skomplikowana - przypomina www.luteranie.pl. Pierwsi luteranie pojawili się w Moskwie podczas panowania Wielkiego Księcia Vasilia Ivanovicza (1524-1533). W roku 1559 powstała pierwsza parafia św. Michała Archanioła w Moskwie. Początkiem 1576 r. wybudowano drewniany kościół, który był pierwszym luterańskim kościołem nie tylko w samej Moskwie, ale również i w całej Rosji. W 1626 roku parafia św. Michała podzieliła się i utworzono odrębny zbór św. Piotra i Pawła, z nowym kościołem w centrum Moskwy. Niestety w roku 1652 prawosławny patriarcha, wydał edykt, na mocy którego chrześcijanie nie należący do Kościoła prawosławnego zostali przesiedleni do miejscowości Jauzskaja Sloboda, a kościół zburzono. Miejscowi luteranie nie zrezygnowali i wybudowali nowy kościół w roku 1670. Natomiast w roku 1695, za czasów panowania cara Piotra Wielkiego, oddano do użytku nowy, tym razem murowany kościół. W 1817 r. zezwolono luterańskiej parafii zakupić posiadłość w pobliży ulicy Pokrovka. W czerwcu następnego roku przystąpiono do rozbudowy nabytego majątku i przekształcenia go na kościół. Projekt został ufundowany przez króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III i wspierany przez cara Aleksandra I. Nowy kościół oddano do użytku 18 sierpnia 1819 r. W połowie XIX stulecia, kiedy liczba parafian przekroczyła 6.000 członków, podjęto decyzję o rozbudowie kościoła, opartego na projekcie A. Meinhardta. Pracę zakończono w styczniu 1862 r. Rok później, zostały zawieszone dzwony, ofiarowane przez cesarza Wilhelma I. Kościół służył nie tylko parafianom, ale także i lokalnej społeczności poprzez regularne koncerty organowe. W 1843 r. koncertował w luterańskim kościele Franciszek Liszt. We wczesnych latach XX wieku parafia Św. Piotra i Pawła liczyła ok. 17.000 członków. Z tego względu postanowiono wybudować nowy kościół. Budowę rozpoczęto w 1903 r. Już po dwóch latach 18 grudnia 1905 roku, nowowybudowany luterański kościół został oddany do użytku jako kościół katedralny diecezji moskiewskiej. W roku 1924 parafia otrzymała status kościoła katedralnego Ewangelicko-Luterańskiego Kościoła w ZSRR. Sytuacja Kościoła uległa całkowitej zmianie po roku 1930 - czytamy dalej w artykule z www.luteranie.pl. W listopadzie 1936r. miejscowy duszpasterz, ks. Alexander Streck wraz z członkami Kolegium kościelnego zostali aresztowani, wydano także zakaz odprawiania nabożeństw. W 1937 w katedrze utworzono kino „Arctica”, natomiast w następnych latach przekształcono katedrę w studio filmowe „Diafilm”, doszczętnie niszcząc wnętrze świątyni. W 1957 r. tuż przed rozpoczęciem Światowego Festiwalu Młodzieży i Studentów usunięto zwieńczenie wieży katedry. Do dnia dzisiejszego wieża nie została odbudowana. Nowy rozdział w życiu parafii rozpoczął się w latach 1990-1991. W maju 1991 r. z inicjatywy miejscowych luteran zarejestrowano parafię w Departamencie Sprawiedliwości przy Radzie Miasta w Moskwie. Kolegium parafialne, któremu przewodniczył Sergiei Laktionov zwróciło się z prośbą do zarządu studia filmowego, który był w posiadaniu całego kompleksu katedralnego, aby udostępnić parafii miejsce na nabożeństwa. Prośba została przyjęta. 4 września 1991 r. bp Kalnins i ksiądz Stefan Reder poprowadzili po długiej przerwie pierwsze nabożeństwo w katedrze. Od tej pory nabożeństwa są odprawiane regularnie każdej niedzieli, a w roku 1992 zbór otrzymał stałego duszpasterza w osobie ks. Gunnara von Schlippe. W czerwcu 1992 roku, na mocy decyzji wydanej przez rosyjski rząd, katedra została oficjalnie zwrócona luterańskiej parafii. Wtedy pojawiły się dalsze problemy. Przede wszystkim wynikały one z opuszczenia budynku przez studio filmowe, który w czasie swojego pobytu w katedrze w całości zmieniło jego wygląd. Dzięki funduszom ofiarowanym przez miejscowych parafian, jak również pomocy napływającej od współwyznawców z Europy, pod koniec 1997 r. rozpoczęto rekonstrukcję prezbiterium, w którym odbywały się nabożeństwa do roku 2004. Niestety, ze względu na brak wystarczających środków, przywrócenie oryginalnego wyglądu katedry było wówczas niemożliwe. Po intensywnych wysiłkach, zdołano pozyskać ofiarodawców, zarówno indywidualnych jak i instytucjonalnych. Dzięki uzyskanym środkom przystąpiono do kapitalnego odrestaurowania katedry. Stopniowo w latach 2004-2008 zdołano zrekonstruować pokrycie dachowe, ściany, kolumny, wstawiono okna witrażowe w prezbiterium, zainstalowano organy, podłogowe ogrzewanie, system wentylacji. W 2005 roku biskup Siegfried Springer rekonsekrował ołtarz. Dziś luteranie cieszą się z odnowionej katedry.