Szwajcaria: Koniec ze zbiorowym rozgrzeszaniem

Powołując się na papieski dokument oraz na Kodeks Prawa Kanonicznego, pasterze szwajcarskiego Kościoła przypominają, że rozgrzeszenie kolektywne jest dopuszczalne jedynie w niebezpieczeństwie śmierci bądź w poważnej konieczności, kiedy z powodu braku dostatecznej liczby spowiedników wierni przez długi czas nie mogą przystąpić do spowiedzi i Komunii Świętej. Biskupi jednoznacznie stwierdzają, że w Szwajcarii opisana przez prawo kanoniczne sytuacja nie istnieje, w związku z czym nie można się arbitralnie powoływać na stan poważnej konieczności. W aktualnych okolicznościach jedynie niebezpieczeństwo śmierci pozwala na udzielanie zbiorowego rozgrzeszenia – stwierdzają biskupi. Przyznają jednak, że praktyka ostatnich lat sprawiła, iż ten nadzwyczajny sposób sprawowania sakramentu spowiedzi w Szwajcarii stał się w istocie formą zwyczajną. Do dekretu został dołączony komentarz o. François-Xaviera Amherdta, profesora teologii pastoralnej na uniwersytecie we Fryburgu. Stwierdza on m.in., że dekret episkopatu nie kwestionuje samej ważności rozgrzeszeń grupowych, które były udzielane do tej pory. Zachęca też szwajcarskich katolików do zachowania liturgii pokutnych, w czasie których były zazwyczaj udzielane grupowe rozgrzeszenia. Nabożeństwa te mają doniosłe znaczenie, zwłaszcza w Adwencie, Wielkim Poście i w uroczystość Wszystkich Świętych. Trzeba jedynie zadbać, aby uczestniczący w nich wierni mieli możliwość spowiedzi indywidualnej – pisze o. Amherdt. Przyznaje, że decyzja biskupów rozczaruje wiernych, którzy zdążyli się już przyzwyczaić do nadzwyczajnej formy sprawowania sakramentu spowiedzi. Jest on jednak pewny, że zniesienie praktyki grupowego rozgrzeszenia przyczyni się do nowego odkrycia sakramentu miłosierdzia Bożego. Informująca o dekrecie biskupów kościelna agencja Apic spodziewa się licznych protestów. Pierwszą petycję wystosowali jeszcze przed świętami wierni z parafii św. Piotra we Fryburgu. Proszą oni swego biskupa o zachowanie dotychczasowej formy rozgrzeszenia, powołując się przy tym na poparcie swych kapłanów.