Rewolucji nie będzie

Pytany przez dziennikarzy, co chciałby w swojej posłudze zmienić, abp Michalik udzielił zaskakującej odpowiedzi. Jego zdaniem powinien zmienić wszystko. To było powodem, dla którego nie chciał kandydować na drugą kadencję. „Ale są sytuacje w życiu, także kapłańskim, że trzeba wbrew sobie podjąć kolejne wyzwanie. Mimo przekonania, że ktoś inny zrobiłby to skuteczniej i piękniej. Jeśli jednak taka była wola biskupów, trzeba było ustąpić. Musiałem wycofać swoją prośbę o niebranie mnie pod uwagę w tych wyborach. Resztę zostawiam Panu Bogu i ludziom” – dodał nowo wybrany Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski. Konferencja Episkopatu nie jest oczywiście „kościelnym rządem”. Raczej pełni rolę koordynatora duszpasterskich inicjatyw. Decydować może jedynie w sprawach ściśle określonych kościelnym prawem, a faktyczną władzę w diecezjach sprawują poszczególni biskupi. Cieszę się jednak, że jej przewodniczącym został człowiek potrafiący w ten sposób mówić o swojej służbie i – było nie było – zaszczycie, który go spotkał. Dość często w komentarzach na temat Kościoła w Polsce pojawiają się opinie o koniecznych zmianach. W wyborze tego czy innego kandydata widzi się zwycięstwo tej czy innej opcji. Moim zdaniem to błąd. Źródłem wszelkiego nieporządku jest przecież serce człowieka i to osobiste nawrócenie każdego wierzącego leży u podstaw wszelkiej dobrych zmian. Decyzje personalne mogą jedynie takiej odnowie sprzyjać lub ją utrudniać. Wybór biskupów, którzy zdecydowali się postawić na czele Kościoła w Polsce osobę sprawdzoną, może być odczytywany jako obawa przed większymi zmianami. Dla mnie jest przede wszystkim zapowiedzią, że ciągle będą się mogli w nim odnaleźć ludzie o różnych duchowościach i poglądach. To dobrze. Pluralizm i dialog to bogactwo, w którym łatwiej wypracowuje się dobre rozwiązania najtrudniejszych problemów.