Religijność młodzieży i religijność młodzieżowa

Konserwatywni czy progresywni - wszyscy mają ten sam problem: jak być równocześnie integralnym w wierze i autentycznym w świadectwie miłości? Na to pytanie udziela się jednak tak skrajnie różnych odpowiedzi, że nie wszyscy mogą mieć rację naraz. Prędzej czy później, także młode pokolenie będzie musiało dać swoje odpowiedzi w sporze opisywanym w sposób uproszczony jako kontrowersja konserwatystów i liberałów.

Rewolucja konserwatywna

Najlepsi z młodzieży JP2 dobrze rozumieją wagę swojej chrześcijańskiej tożsamości. Jednak nawet im zagraża zjawisko nazywane prywatyzacją wiary. Jej umiarkowaną postacią jest programowe zamknięcie swego chrześcijaństwa do sfery prywatnej, domowej czy wspólnotowej, przy niekiedy manifestacyjnej apolityczności i braku zainteresowania debatą publiczną - tak jakby wiara nie miała swoich konsekwencji dla ładu obyczajowo-prawnego w państwie. Młodzież kojarzy się zwykle z żądzą nowinek. Życie jednak unieważnia dziś ten stereotyp. Fenomenem odkrywanym w ostatnich latach w młodym pokoleniu Polaków jest tendencja nazywana "rewolucją konserwatywną", raczej na wyrost, gdyż zmiana ta ma charakter powolny, a nie rewolucyjny. Socjologowie badający postawy młodzieży sygnalizują, że młodzi są nastawieni na ogół bardziej konserwatywnie od swoich rodziców. Z całą pewnością dotyczy to niektórych poglądów moralnych. Sprzeciwu wobec zabijania nienarodzonych, legalizacji związków homoseksualnych, eutanazji itp. Jednak wiele wskazuje na to, że konserwatywny "bunt młodych" dotyczy również spraw najściślej religijnych, wręcz esencji katolickiej religijności. Kilka tygodni temu na konferencji dotyczącej liturgii usłyszałem z ust pewnego niestarego wychowawcy młodzieży zakonnej znamienne słowa: im jesteśmy młodsi, tym bardziej tradycjonalistyczni, a najbardziej liberalnie nastawione jest pokolenie rządzące obecnie zakonem. Nie sądzę, by była to sytuacja wyjątkowa. Jesteśmy świadkami bardzo niezwykłego, niemal paradoksalnego procesu. Na naszych oczach zaczynają się powoli rozchodzić dwie rzeczywistości, które do niedawna można było utożsamiać. Religijność młodzieży i religijność młodzieżowa. Religijność młodzieży to nic innego jak zwykła religijność, tylko zabarwiona cechami typowymi dla psychiki młodego człowieka, jego trudności i potencjałów. Taka religijność w sposób naturalny jest formą przejściową ku dorosłości i dojrzałej religijności. Istniała więc zawsze, odkąd istnieje młodzież wyznająca Chrystusa i chodząca do kościoła. Tymczasem z religijnością młodzieżową jest inaczej.