Mamy w Polsce nowego ordynariusza

Nuncjusz apostolski w Polsce, abp Celestigno Migliore przekazał w południe wiadomość o nominacji dotychczasowego biskupa pomocniczego archidiecezji warszawskiej Tadeusza Pikusa na ordynariusza diecezji drohiczyńskiej. Zastąpi bp. Antoniego Pacyfika Dydycza OFM Cap., który tę funkcję pełnił od 20 czerwca 1994 r.

Biskup Tadeusz Pikus urodził się 1 września 1949 r. w Zabielu. Święcenia kapłańskie przyjął w 1981 r., po ukończeniu Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie. W 1983 r. rozpoczął studia doktoranckie z teologii fundamentalnej na Uniwersytecie Nawarra w Pampelunie (Hiszpania). Po obronie pracy doktorskiej i powrocie do Polski podjął pracę jako referent w Sekretariacie Prymasa Polski, a jednocześnie rozpoczął wykłady z języka łacińskiego i teologii fundamentalnej w WMSD w Warszawie. W 1987 r. został adiunktem na ASTK. W 1988 r. rozpoczął pracę jako prefekt WMSD. Od 1989 r. pełnił funkcję sekretarza Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie.

W 1990 r. został skierowany jako kapelan Pracowni Konserwacji Zabytków oraz Duszpasterz Polaków w ZSRR do Moskwy, gdzie założył College Teologii Katolickiej św. Tomasza z Akwinu. Mianowany przez abp. Tadeusza Kondrusiewicza dziekanem tegoż College'u i wykładowcą teologii fundamentalnej, w 1992 r.  po zakończonej misji, wrócił do Polski na stanowisko prefekta w seminarium duchownym i wykładowcy na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie. W 1994 r. został wicerektorem WMSD w Warszawie. W 1995 r. wyjechał na rok do Moskwy celem zebrania materiałów do pracy habilitacyjnej. Przez rok uczestniczył w seminariach profesorskich w Instytucie Prawosławnym św. Andrzeja w Moskwie.

W latach 1997-99 ks. Tadeusz Pikus prowadził też wykłady z teologii fundamentalnej, ekumenicznej i religiologii w Seminarium Duchownym w Grodnie (Białoruś) oraz wykłady z teologii fundamentalnej w Polskim Centrum Katechetycznym w Wilnie. Od 1997 r. należy do Warszawskiego Towarzystwa Teologicznego.

W 1999 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego teologii fundamentalnej. Dwa miesiące później Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej, przydzielając stolicę tytularną Lisinia. Święcenia biskupie przyjął 8 maja 1999 r. w archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie z rąk kard. Józefa Glempa, Prymasa Polski. 29 maja 1999 r. został przewodniczącym Wydziału Nauki Katolickiej i wikariuszem generalnym Archidiecezji Warszawskiej oraz członkiem Rady ds. Ekumenizmu Konferencji Episkopatu Polski. Redagował „Biuletyn Ekumeniczny” oraz zeszyty na „Tydzień powszechnej modlitwy o jedność Chrześcijan” (1999-2010). W 2000 r. Konferencja Episkopatu Polski powołała bp. Tadeusza Pikusa na członka Komisji Wychowania Katolickiego Konferencji Episkopatu Polski oraz ustanowiła swym delegatem ds. dialogu katolików i muzułmanów. W tym samym roku został członkiem Zarządu Głównego Rady Wspólnej Katolików i Muzułmanów w Polsce, a w 2004 r. członkiem tejże Rady.

Czytaj także:

• Co biskup czuje? Lęk
• Galeria zdjęć z ogłoszenia nominacji